Ilon hetkiä - Paula Koivuniemi

Pakkaslumi narskuu saappaan alla.

Kaipaus ei sammu kaipaamalla.

Yö on hiljainen,

muuta kuule en.

Aikaa aattelen

lapsuusjoulujen.

Muistan tontun tiu’un helkähdyksen

kauniin kultanauhan kimmellyksen,

nukkevauvankin, jota rakastin,

äidin hymyn, puurosta kun löysin mantelin.

Kunpa saisin vaikka vain yhdenkin

noista ilon hetkistä takaisin.

Viaton taas mä olisin

ja illoin nukahtaisin satuihin.

Kunpa voisin matkata taaksepäin,

rakkaat vielä tuntisin lähelläin.

Aina ilon hetkiä kannan näin mielessäin.

Sytyteltiin kuuseen kynttilöitä,

syötiin rusinoita, pähkinöitä.

Leikit leikittiin, tosissamme niin,

siivet liimattiin jouluenkeliin.

Vihdoin pukki saapui lahjoinensa,

nosti meidät lapset polvellensa.

Kerran huomasin silmät pukinkin

nauroi aivan niin kuin isän silmät aiemmin.

Kunpa saisin vaikka vain yhdenkin,

noista ilon hetkistä takaisin.

Viaton taas mä olisin

ja illoin nukahtaisin satuihin.

Kunpa voisin matkata taaksepäin,

rakkaat vielä tuntisin lähelläin.

Aina ilon hetkiä kannan näin mielessäin.

De bevroren sneeuw knerpt onder de laars.

Verlangen wordt niet gedoofd door verlangen.

De nacht is stil,

Ik hoor verder niets.

Ik denk aan de tijd

kerstfeesten uit de kindertijd.

Ik herinner me de strakke gloed van de elf

de glinstering van een prachtige gouden band,

zelfs de babypop waar ik van hield

moeders glimlach, toen ik een amandel in de pap vond.

Kon ik er maar een krijgen

van die momenten van vreugde terug.

Ik zou weer onschuldig zijn

en 's nachts viel ik in slaap met sprookjes.

Kon ik maar terug in de tijd reizen

dierbaren zijn nog urenlang dicht.

Zo draag ik altijd momenten van vreugde in mijn gedachten.

Aan de boom werden kaarsen aangestoken,

rozijnen, noten werden gegeten.

De spelletjes werden gespeeld, serieus dus,

de vleugels waren vastgelijmd aan de kerstengel.

Eindelijk arriveerde de bok met zijn geschenken,

voedde ons kinderen op zijn knieën.

Een keer zag ik zelfs de ogen van een geit

lachte net als vaders ogen voorheen.

Kon ik er maar een krijgen,

van die momenten van vreugde terug.

Ik zou weer onschuldig zijn

en 's nachts viel ik in slaap met sprookjes.

Kon ik maar terug in de tijd reizen

dierbaren zijn nog urenlang dicht.

Zo draag ik altijd momenten van vreugde in mijn gedachten.