Violet Eyes - Paula Cole

Years keep dripping away, I notice the little things,

Moments in a mirror, holding the paper farther.

Moving slower and feeling colder,

Scared to trust my heart to another.

But I realized in the bottom of my well, that I was nowhere: safe but still in

hell.

I had to pick myself up and believe that I would love again.

Yes, I will love again.

And I’ll love you for life, heart of my cry, darling of mine.

And I’ll walk through this fire, lay down my life, my violet eyes.

Oh Universe, oh Godly place, delivered you in a Christmas cake.

Sweaters and cheddars and knowing your mother,

Poems, and lamas, and children among us,

Valentines, and showing spine,

Going after what was mine

So divine, those kisses on our first night,

And patience and wisdom pulling us to each-other, blessings in finding our life

together,

I’m picking myself up and believing that I will love again.

Yes I do love again.

And I’ll love you for life, heart of my cry, darling of mine.

And I’ll walk through this fire, lay down my life, my violet eyes.

A notarized paper will never together make our unity.

The wreckage of marriage, the bloody damned baggage between you and me,

Won’t tarnish this silent of sacred decrees,

That I will, I will be

Yours eternally.

And I’ll love you for life, heart of my cry, darling of mine.

And I’ll walk through this fire, lay down my life, my violet eyes,

Violet eyes, violet eyes.

Jaren blijven druipen, ik merk de kleine dingen op,

Momenten in een spiegel, het papier verder vasthoudend.

Langzamer bewegen en kouder aanvoelen,

Bang om mijn hart aan een ander te vertrouwen.

Maar ik realiseerde me op de bodem van mijn put dat ik nergens was: veilig maar toch in

hel.

Ik moest mezelf oppakken en geloven dat ik weer zou liefhebben.

Ja, ik zal weer liefhebben.

En ik zal van je houden voor het leven, hart van mijn schreeuw, lieveling van mij.

En ik zal door dit vuur lopen, mijn leven neerleggen, mijn violette ogen.

Oh Universum, oh Goddelijke plaats, bezorgde je een kersttaart.

Truien en cheddars en je moeder kennende,

Gedichten, en lama's, en kinderen onder ons,

Valentines, en ruggengraat tonen,

Gaan na wat van mij was

Zo goddelijk, die kussen op onze eerste nacht,

En geduld en wijsheid die ons naar elkaar toe trekken, zegeningen bij het vinden van ons leven

samen,

Ik pak mezelf op en geloof dat ik weer zal liefhebben.

Ja, ik heb weer liefde.

En ik zal van je houden voor het leven, hart van mijn schreeuw, lieveling van mij.

En ik zal door dit vuur lopen, mijn leven neerleggen, mijn violette ogen.

Een notariële akte zal nooit samen onze eenheid maken.

Het wrak van het huwelijk, de verdomde bagage tussen jou en mij,

Zal dit stilzwijgen van heilige decreten niet bezoedelen,

Dat zal ik, ik zal zijn

De jouwe voor eeuwig.

En ik zal van je houden voor het leven, hart van mijn schreeuw, lieveling van mij.

En ik zal door dit vuur lopen, mijn leven neerleggen, mijn paarse ogen,

Violette ogen, violette ogen.