Świat się pomylił - Patrycja Markowska

Każdy deszcz, każda noc, nagi księżyc, jego czuły wzrok

Zapach traw, ciepło dni

Jakby trochę magii ktoś odebrał im

Radzę sobie świetnie — przecież wiesz

Tylko w snach powraca myśl, że…

Tam na dnie został twój ślad, głęboko tam twoja muzyka we mnie gra,

tam na dnie został twój ślad i moja łza, bo świat się pomylił…

Pierwszy śnieg, uśmiech mój, dźwięki miasta, kolor snów

Jego szept, każdy świt

Jakby trochę magii ktoś odebrał im

Tylko morzu mogłam zwierzyć się, jak złamana w głębi jestem…

Tam na dnie został twój ślad, głęboko tam twoja muzyka we mnie gra,

tam na dnie został twój ślad i moja łza, bo świat się pomylił…

Powiedz, że — kiedyś uda się, uwolnić duszę mą z uścisku Twoich rąk

Tam na dnie został twój ślad głęboko tam wciąż twoja uśmiechnięta twarz

Tam na dnie został twój ślad i wielki żal bo świat się pomylił

Świat się pomylił…

Elke regen, elke nacht, naakte maan, zijn tedere blik

De geur van gras, de warmte van dagen

Alsof er wat magie van hen is afgenomen

Het gaat goed met me - weet je?

Alleen in dromen komt de gedachte terug dat...

Daar blijft je spoor onderaan, diep daar speelt je muziek in mij,

daar bleef jouw spoor en mijn traan op de bodem, want de wereld heeft een fout gemaakt...

De eerste sneeuw, mijn glimlach, de geluiden van de stad, de kleur van dromen

Zijn gefluister, elke dageraad

Alsof er wat magie van hen is afgenomen

Alleen aan de zee kon ik toevertrouwen hoe diep gebroken ik ben ...

Daar blijft je spoor onderaan, diep daar speelt je muziek in mij,

daar bleef jouw spoor en mijn traan op de bodem, want de wereld heeft een fout gemaakt...

Zeg dat het op een dag mogelijk zal zijn om mijn ziel te bevrijden uit de greep van Uw handen

Daar heb je je sporen achtergelaten, diep is er nog steeds je lachende gezicht

Daar, onderaan, heb je je sporen achtergelaten en veel spijt omdat de wereld een fout heeft gemaakt

De wereld heeft een fout gemaakt...