Cień Moich Łez - Patrycja Markowska

I trzasnęły nagle drzwi

Pusty pokój został i

Łzy zmywają smutek z twarzy

Nie zostało z Ciebie nic

Zegar wybił trzecią już

Na wspomnieniach osiadł kurz

I papieros gaśnie znów

Tak jak to, co było tu

Staję się cieniem

Staję się cieniem

Ogromnych mych łez

Smutnym marzeniem

Smutnym westchnieniem

Cieniem mych łez

Zgubić serce pośród mórz

Zgubić duszę pośród chmur

I oderwać się od ziemi

I zapomnieć co to ból

Unieść skrzydła wzbić się hen

W tęczy suknię ubrać się

I nie myśleć o tych dłoniach

Które wczoraj jeszcze grzały mnie

Staję się cieniem

Staję się cieniem

Ogromnych mych łez

Smutnym marzeniem

Smutnym westchnieniem

Cieniem mych łez

Gdy słowa ulecą smutkiem do nieba

Czy ktoś odpowie mi jak dalej iść

Czy ktoś odpowie mi gdzie dalej iść

En plotseling sloeg de deur dicht

De lege kamer bleef en

Tranen wassen het verdriet van mijn gezicht

Er is niets meer van je over

De klok sloeg al drie

Stof is neergedaald op de herinneringen

En de sigaret gaat weer uit

Net zoals wat hier was

Ik word een schaduw

Ik word een schaduw

Grote tranen van mij

Een trieste droom

Een droevige zucht

De schaduw van mijn tranen

Om je hart te verliezen in het midden van de zeeën

Verlies je ziel tussen de wolken

En van de grond komen

En vergeet pijn

Hef de vleugels om te vliegen kip

Trek een regenboogjurk aan

En niet aan die handen te denken

Waar ik gisteren nog warm van werd

Ik word een schaduw

Ik word een schaduw

Grote tranen van mij

Een trieste droom

Een droevige zucht

De schaduw van mijn tranen

Wanneer de woorden met droefheid naar de hemel vallen

Kan iemand mij antwoorden hoe verder te gaan?

Kan iemand mij antwoorden waar ik nu heen moet?