Je me souviens de rien - Patricia Kaas

Quand la nuit renonce incognito

L’ombre me laisse en lambeaux

La lumire embrasse enfin ma peau

Me remplit de tendresse, de chaud

J’apprends revivre entre clair et sombre

Sans toi le monde est moins beau

Je me souviens de rien

Le temps m’emporte un peu loin

Tout m’entra®ne et s’envolent

Un par un mes chagrins

Les souvenirs, ceux que la lumire (c)teint

Ds que la nuit revient, je me souviens trop bien

Mes amis, mes doux, mes beaux amis

Ouh, me caressent des yeux, de mots

Moi je promets, je souris tant que j’oublie

Je prends ces secondes en cadeau

J’ai tant voyag© de ruines en d (c)combre

J’ai la m (c)moire un peu floue

Je me red (c)couvre enfin toute entire

Avant je n'(c)tais que nous

Wanneer de nacht incognito opgeeft

De schaduw laat me aan flarden

Het licht kust eindelijk mijn huid

Vervult me ​​met tederheid, met warmte

Ik leer opnieuw te beleven tussen licht en donker

Zonder jou is de wereld minder mooi

ik herinner me niets

De tijd brengt me een beetje ver

Alles trekt me mee en vliegt weg

Een voor een mijn verdriet

Herinneringen, die het licht (c)kleurt

Zodra de nacht terugkeert, herinner ik het me maar al te goed

Mijn vrienden, mijn lieve, mijn mooie vrienden

Ooh, streel mijn ogen, woorden

Ik beloof het, ik glimlach zolang ik het vergeet

Ik neem deze seconden als een geschenk

Ik heb zoveel ruïnes gereisd in d (c) Combre

Mijn m (c)moir is een beetje wazig

Ik heb eindelijk rode (c) dekking overal

Voordat ik alleen wij was