Dreams in Splendid Black - Path of Destiny

The towers of hope

Won’t ever reach the skies

Amongst the weak an illness reigns

Lay Down as sky darkens

And close the eyes to embrace the night

Reaching the point of insignificance

Upon which shadows are built

An effigy of the end in shards of black

Between walls of unconsciousness

Our near Armageddon is already breed

And the horrified faces of our beloved ones

That won’t ever draw a breath again

They’r haunting for us

Dreams in splendid black, upheavals insid your soul

When twilight crawls the earth all things turn black and fade way

Soon there is nothing left, left for you and me

Dreams in splendid black, phantoms dwelling on this soil

When twilight crawls the earth all things turn black and fade way

Soon there is nothing left, for you and me to live for

Demons of the night revel their victory

Over the light — all is splendid black

Striving for illumination provokes laughter

Among inscrutable eyes

Dwelling on thoughts of insignificance

This blackness leaks my mind

An effigy of the end in shards of black

Tears descending from unseen well

All the pleading is in vain

This terrifying voices are screaming for salvation

Therefor evil thoughts arise again, they are hunting for us

Pointing at all of us

With limbs so cold

It is a charge

We cannot deny

What we have done, it is

A dream in black

It is a dream inside

Dreams in splendid black, they seem to be our way

De torens van hoop

Zal nooit de lucht bereiken

Onder de zwakken heerst een ziekte

Ga liggen terwijl de lucht donkerder wordt

En sluit de ogen om de nacht te omarmen

Het punt van onbeduidendheid bereiken

Waarop schaduwen zijn gebouwd

Een beeltenis van het einde in zwarte scherven

Tussen muren van bewusteloosheid

Onze nabije Armageddon is al aan het broeden

En de geschokte gezichten van onze geliefden

Dat zal nooit meer ademen

Ze achtervolgen ons

Dromen in prachtig zwart, omwentelingen in je ziel

Als de schemering over de aarde kruipt, worden alle dingen zwart en vervagen ze

Binnenkort is er niets meer over voor jou en mij

Dromen in prachtig zwart, spoken die op deze grond wonen

Als de schemering over de aarde kruipt, worden alle dingen zwart en vervagen ze

Binnenkort is er niets meer, voor jou en mij om voor te leven

Demonen van de nacht genieten van hun overwinning

Over het licht — alles is prachtig zwart

Streven naar verlichting lokt lachen uit

Tussen ondoorgrondelijke ogen

Blijven hangen in gedachten van onbeduidendheid

Deze duisternis lekt mijn geest

Een beeltenis van het einde in zwarte scherven

Tranen die uit een onzichtbare put stromen

Al het smeken is tevergeefs

Deze angstaanjagende stemmen schreeuwen om verlossing

Daarom komen er weer kwade gedachten op, ze jagen op ons

Wijzend naar ons allemaal

Met ledematen zo koud

Het is een toeslag

We kunnen niet ontkennen

Wat we hebben gedaan, is:

Een droom in het zwart

Het is een droom van binnen

Dromen in prachtig zwart, ze lijken op onze manier te zijn