That's the Way I've Always Heard It Should Be - Pat Metheny

My father sits at night with no lights on His cigarette glows in the dark.

The living room is still;

I walk by, no remark.

I tiptoe past the master bedroom where

My mother reads her magazines.

I hear her call sweet dreams,

But I forgot how to dream.

But you say it’s time we moved in together

And raised a family of our own, you and me —

Well, that’s the way I’ve always heard it should be:

You want to marry me, we’ll marry.

My friends from college they’re all married now;

They have their houses and their lawns.

They have their silent noons,

Tearful nights, angry dawns.

Their children hate them for the things they’re not;

They hate themselves for what they are-

And yet they drink, they laugh,

Close the wound, hide the scar.

But you say it’s time we moved in together

And raised a family of our own, you and me —

Well, that’s the way I’ve always heard it should be:

You want to marry me, we’ll marry.

You say we can keep our love alive

Babe — all I know is what I see —

The couples cling and claw

And drown in love’s debris.

You say we’ll soar like two birds through the clouds,

But soon you’ll cage me on your shelf —

I’ll never learn to be just me first

By myself.

Well O.K., it’s time we moved in together

And raised a family of our own, you and me —

Well, that’s the way I’ve always heard it should be,

You want to marry me, we’ll marry,

We’ll marry.

Mijn vader zit 's nachts zonder licht aan. Zijn sigaret gloeit in het donker.

De woonkamer is nog steeds;

Ik loop langs, geen opmerking.

Ik loop op mijn tenen langs de grote slaapkamer waar

Mijn moeder leest haar tijdschriften.

Ik hoor haar zoete dromen noemen,

Maar ik ben vergeten hoe ik moet dromen.

Maar je zegt dat het tijd is dat we gaan samenwonen

En we hebben zelf een gezin grootgebracht, jij en ik...

Nou, dat is de manier waarop ik altijd heb gehoord dat het zou moeten zijn:

Als je met me wilt trouwen, zullen we trouwen.

Mijn vrienden van de universiteit, ze zijn nu allemaal getrouwd;

Ze hebben hun huizen en hun gazons.

Ze hebben hun stille middagen,

Betraande nachten, boze dageraad.

Hun kinderen haten hen om de dingen die ze niet zijn;

Ze haten zichzelf om wat ze zijn...

En toch drinken ze, ze lachen,

Sluit de wond, verberg het litteken.

Maar je zegt dat het tijd is dat we gaan samenwonen

En we hebben zelf een gezin grootgebracht, jij en ik...

Nou, dat is de manier waarop ik altijd heb gehoord dat het zou moeten zijn:

Als je met me wilt trouwen, zullen we trouwen.

Je zegt dat we onze liefde levend kunnen houden

Schat - alles wat ik weet is wat ik zie -

De koppels klampen zich vast en klauwen

En verdrinken in het puin van de liefde.

Je zegt dat we als twee vogels door de wolken zullen vliegen,

Maar binnenkort zet je me op je plank...

Ik zal nooit leren eerst alleen mezelf te zijn

Zelf.

Nou oké, het wordt tijd dat we gaan samenwonen

En we hebben zelf een gezin grootgebracht, jij en ik...

Nou, zo heb ik altijd gehoord dat het zou moeten zijn,

Als je met me wilt trouwen, zullen we trouwen,

We zullen trouwen.