L’éclaircie - Pascal Obispo

C’est vrai, l’hiver dure trop longtemps

C’est vrai, sans toi la neige, le gel, les coups de vent

En plein cœur d’Avril s'éternisent

Les mois s'étirent, se ralentissent

Jusqu’au plus profond de l’ennui, l’ennui

C’est que tous les chats sont gris!

Sans toi, toutes les couleurs se fanent

En une fine pellicule de poussière un peu sale

Comment retrouver le temps d’une danse

Tous les clichés d’une romance?

Et comment oser faire rimer l’amour

L’amour avec dernier recours?

Et si ce n’est pas pour demain, eh bien j’attendrai

Et si ce n’est pas pour demain, qu’importe, j’attendrai le jour d’après

Et si ce n’est pas pour demain, alors j’attendrai le jour d’après

Un millier d’années, un éclat de verre

Millier de larmes, une éclaircie

Pourtant il suffit d’un regard

Brillante, brillante étoile d’un soir

Comme un marin mis sur le sable

Une sirène m’a laissé en rade

Il est temps de hisser la voile, le cap, sur une île de hasard

Et si ce n’est pas pour demain, alors j’attendrai

Et si ce n’est pas pour demain, qu’importe, j’attendrai le jour d’après

Et si ce n’est pas pour demain, alors j’attendrai le jour d’après

Un millier de larmes, une pluie de rêves

Un arc-en-ciel dans un millier d’années

Oh mercy, mercy, I’m so scared

Juste un sourire, un millier d’années, oh, oh

Plus au sud une île, l'éclaircie

Dans un millier d’années, oh, oh

Une éclaircie

Het is waar, de winter duurt te lang

Het is waar, zonder jou de sneeuw, de vorst, de stormen

Sleep in het hart van april voort

De maanden strekken zich uit, vertragen

Tot de diepten van verveling, verveling

Het is dat alle katten grijs zijn!

Zonder jou vervagen alle kleuren

In een dunne film van licht vuil stof

Tijd vinden voor een dans?

Alle clichés van een romance?

En hoe durf je liefde te rijmen

Liefde als laatste redmiddel?

En als het niet voor morgen is, dan wacht ik wel

En als het niet voor morgen is, wat maakt het uit, dan wacht ik op de volgende dag

En als het niet voor morgen is, dan wacht ik tot de volgende dag

Duizend jaar, een glasscherf

Duizend tranen, een open plek

Maar het enige dat nodig is, is een kijkje

Heldere, heldere ster van één nacht

Als een zeeman die op het zand ligt

Een zeemeermin heeft me laten stranden

Het is tijd om het zeil te hijsen, de koers, op een kansrijk eiland

En als het niet voor morgen is, dan wacht ik wel

En als het niet voor morgen is, wat maakt het uit, dan wacht ik op de volgende dag

En als het niet voor morgen is, dan wacht ik tot de volgende dag

Duizend tranen, een regen van dromen

Een regenboog in duizend jaar

Oh genade, genade, ik ben zo bang

Gewoon een glimlach, duizend jaar, oh, oh

Verder naar het zuiden een eiland dat dunner wordt

In duizend jaar, oh, oh

een uitdunning