Four Words - Parenthetical Girls

forgive me please but do repeat what youve said

while its fresh in your head

the way those consonants stretched

before you forget

wait there thats it just

at the split of your lips

before your tongue gives to lisp

wearing that sweet sinful slip

spins a crippling ellipse

a swell of strings sing neath

the pleats of my dress

and speeds what beats neath my breast

into the song they suggest

taps traces of wet

(oh wait that shape did make conducting the wave)

they phrase this endless refrain

and for the next several days

im braced neath the waist

creased of these sheets

in half a sleep it seems to speak through me

the sweet symphony

might simply be the sound of space between

conceived of where we meet

might your proximity then cease to restrict

that which exists of such bliss

where that it rings of all things

with strict consonance

bless me with breath lest we forget

what you said

to loose this noise in my head

for that in flesh unto death

might we seamlessly blend

and should i pass away

i pray a tape be lain upon my grave

and these sweet remains may play that melody

to say whats left between these knees at ease

vergeef me alsjeblieft, maar herhaal wat je hebt gezegd

terwijl het nog vers in je hoofd zit

de manier waarop die medeklinkers uitrekten

voordat je het vergeet

wacht daar, dat is het gewoon

bij de splitsing van je lippen

voordat je tong toegeeft aan lisp

het dragen van die zoete zondige slip

draait een verlammende ellips

een deining van strijkers zingt netjes

de plooien van mijn jurk

en versnelt wat naast mijn borst klopt

in het lied dat ze voorstellen

tikt sporen van nat

(oh wacht, die vorm zorgde er wel voor dat de golf werd geleid)

ze verwoorden dit eindeloze refrein

en voor de komende dagen

ik heb me vastgemaakt aan de taille

gekreukt van deze bladen

in een halve slaap lijkt het door mij heen te praten

de zoete symfonie

is misschien gewoon het geluid van ruimte tussen

bedacht waar we elkaar ontmoeten

kan uw nabijheid dan ophouden te beperken?

dat wat bestaat uit zulke gelukzaligheid

waar dat het rinkelt van alle dingen

met strikte consonantie

zegen me met adem, opdat we niet vergeten

wat jij zei

om dit geluid in mijn hoofd kwijt te raken

voor dat in vlees tot de dood

kunnen we naadloos samenvloeien?

en moet ik overlijden?

ik bid dat er een band op mijn graf wordt gelegd

en deze zoete overblijfselen kunnen die melodie spelen

om op zijn gemak te zeggen wat er nog tussen deze knieën zit