On Death & Endearments - Parenthetical Girls

Gentlemen, please rise

In light of why we’re gathered here tonight

This is it, though I’m shit with goodbyes

Suffice to say, well, I haven’t much time

So how I chose and choose

To make use of this life allotted me

Well you few know and knew

And each to played to me burgeoning accessory

So I should think it wise

In debt to your unseemly sacrifice

To see that when I die

None of my sorted seeds come to life

For me I see no need

To catalogue what deeds I may have done

If we all agree to keep

These terms of my demise unclarified

History, she will surely forgive me

And history, she will think of me fondly

Time was mine

I’ve half a mind to just apologize

In days less dignified

Before I knew what to and not to do

Unsure, of course

There’s shame in certain things I may have done

But shame is not remorse

And pandering’s the one thing I cannot afford

Measure me in grief

Survived in score by prideful progeny

And I, though sometimes weak

Still shudder to speak these secrets we keep

For their sake let me stay

Ostensibly the saint I seem to be

For now my nose is clean

So bury these peculiarities with me

History, she will surely forgive me

And history, she won’t soon forget me

So no cheerful goodbyes

In light of why we’re gathered here tonight

To you I confide

Suffice to say, well, I haven’t much time

Heren, sta alstublieft op

In het licht van waarom we hier vanavond bij elkaar zijn

Dit is het, ook al ben ik shit met afscheid nemen

Het volstaat om te zeggen, nou, ik heb niet veel tijd

Dus hoe ik koos en kies

Om gebruik te maken van dit leven dat mij is toegewezen

Nou, er zijn er maar weinig die het weten en weten

En elk om me voor te spelen ontluikende accessoire

Dus ik zou het verstandig vinden

Schulden aan je ongepaste opoffering

Om dat te zien wanneer ik sterf

Geen van mijn gesorteerde zaden komt tot leven

Voor mij zie ik dat het niet nodig is

Om te catalogiseren welke daden ik mogelijk heb gedaan

Als we het er allemaal over eens zijn om te houden

Deze voorwaarden van mijn overlijden niet opgehelderd

Geschiedenis, ze zal het me zeker vergeven

En geschiedenis, ze zal graag aan me denken

Tijd was van mij

Ik heb een half zin om me gewoon te verontschuldigen

In dagen minder waardig

Voordat ik wist wat ik wel en niet moest doen

Natuurlijk niet zeker

Er zit schaamte in bepaalde dingen die ik misschien heb gedaan

Maar schaamte is geen spijt

En toegeven is het enige dat ik me niet kan veroorloven

Meet me in rouw

Overleefd in score door trotse nakomelingen

En ik, hoewel soms zwak

Nog steeds huivering om deze geheimen te spreken die we bewaren

Laat me omwille van hen blijven

Ogenschijnlijk de heilige die ik lijk te zijn

Voor nu is mijn neus schoon

Dus begraaf deze eigenaardigheden met mij

Geschiedenis, ze zal het me zeker vergeven

En geschiedenis, ze zal me niet snel vergeten

Dus geen vrolijk afscheid

In het licht van waarom we hier vanavond bij elkaar zijn

Aan jou vertrouw ik toe

Het volstaat om te zeggen, nou, ik heb niet veel tijd