Sobreviviré - Panteón Rococó

Mi voz puede volar, puede atravesar,

Cualquier herida, cualquier tiempo, cualquier soledad,

Sin que la pueda controlar, toma forma de canción.

Así es mi voz que sale de mi corazón.

Y volará sin yo querer,

Por los caminos más lejanos, por los sueños que soñé.

Será reflejo del amor de lo que me tocó vivir,

Será la música de fondo, de lo mucho que sentí.

Oye mí son, mi viejo son,

Tiene la clave de cualquier generación,

En el alma de mi gente, en el cuero del tambor,

En las manos del conguero, en los pies del bailador.

Yo viviré, y ahí estaré,

Mientras pase una comparsa con mi rumba cantaré,

Será siempre lo que fui, con mi azúcar para ti.

Yo viviré, yo viviré.

Y ahora vuelvo a recordar aquel tiempo atrás

Cuando me fui buscando el cielo de la libertad.

Cuántos amigos que dejé y cuántas lágrimas lloré,

Yo viviré para volverlos a encontrar.

Y seguiré con mi canción,

Bailando música caliente como la bailo yo,

Y cuando suene este norteño y cuando suene este son,

En la sangre de mi pueblo, en su cuerpo estaré yo,

Oye mí son, mi viejo son,

Tiene la clave de cualquier generación,

En el alma de mi pueblo, en el cuero del tambor,

En las manos del conguero, en el Panteón Rococó,

Oye mi voz, mi viejo son,

Tiene la rabia de cualquier generación,

En el alma de mi pueblo, en la piel de mi nación,

En las manos del obrero, en miseria y corazón,

Yo viviré, y ahí estaré,

Mientras luche con trinchete a ellos me uniré,

Será siempre lo que fui, por mi lucha para ti,

Yo viviré, yo viviré.

La, la, la, la, la, la, la…

Yo viviré,

La, la, la, la, la, la, la, la…

Yo moriré.

Mijn stem kan vliegen, hij kan er doorheen gaan,

Elke wond, elk moment, elke eenzaamheid,

Zonder het te kunnen beheersen, neemt het de vorm aan van een lied.

Zo komt mijn stem uit mijn hart.

En het zal vliegen zonder dat ik het wil,

Voor de verste wegen, voor de dromen die ik droomde.

Het zal een weerspiegeling zijn van de liefde van wat ik moest leven,

Het zal de achtergrondmuziek zijn, van hoeveel ik voelde.

Hey ik zoon, mijn oude zoon,

Het heeft de sleutel van elke generatie,

In de ziel van mijn volk, in de huid van de trommel,

In de handen van de conguero, in de voeten van de danser.

Ik zal leven, en ik zal er zijn,

Zolang een comparsa met mijn rumba voorbijgaat, zal ik zingen,

Het zal altijd zijn wat ik was, met mijn suiker voor jou.

Ik zal leven, ik zal leven.

En nu herinner ik me die tijd terug

Toen ik op zoek ging naar de hemel van vrijheid.

Hoeveel vrienden heb ik achtergelaten en hoeveel tranen heb ik gehuild

Ik zal leven om ze weer te vinden.

En ik zal doorgaan met mijn lied,

Dansen op hete muziek zoals ik erop dans

En wanneer deze norteño klinkt en wanneer deze zoon klinkt,

In het bloed van mijn volk, in zijn lichaam zal ik zijn,

Hey ik zoon, mijn oude zoon,

Het heeft de sleutel van elke generatie,

In de ziel van mijn volk, in de huid van de trommel,

In de handen van de conguero, in het Rococo Pantheon,

Hoor mijn stem, mijn oude zoon,

Hij heeft de woede van elke generatie,

In de ziel van mijn volk, in de huid van mijn natie,

In de handen van de arbeider, in ellende en hart,

Ik zal leven, en ik zal er zijn,

Zolang ik met een vork vecht, zal ik me bij hen voegen,

Het zal altijd zijn wat ik was, vanwege mijn strijd voor jou,

Ik zal leven, ik zal leven.

De, de, de, de, de, de, de...

Ik zal leven,

De, de, de, de, de, de, de, de...

Ik zal doodgaan.