Deja Vu (Tonantzin) - Panteón Rococó

(La historia que sigue a continuación y la cual van a escuchar

Se dio cita en México, un lugar surreal, uno muy singular

Data de aquellos años hace mucho, mucho tiempo

En que reinaba el egoísmo, la apatía y el descontento

Eso contaron nuestros ancestros, los que vivieron aquella era

Antes que todo acabara, antes que todo muriera)

(Tonantzin)

(Perdona a estos tus hijos que no saben lo que hicieron

Perdona su ignorancia y la manera en cómo te hirieron

Redime nuestras acciones con este canto y estas notas

Redime nuestros pecados con esta ofrenda de tambor)

(Tonantzin)

Nos acogemos a tu manto antes de que sea muy tarde

(Tonantzin)

Líbranos de la apatía y de la indiferencia cobarde

(Tonantzin)

Recibe nuestra ofrenda de sonidos y de estrellas

(Tonantzin)

Permítenos invocarte en esta era de tristezas

Déjanos ver la luz por donde hay que caminar

Y volver a ver la Luna y sentir la brisa del mar

Volver a tener en las manos, una planta, una flor

Enchil nuestro pecho de aire y sentir de nuevo amor

La lectura del Santo Evangelio del día de nuestra destrucción

En aquellos tiempos reinaba la indiferencia, la violencia y el desamor

No había que hacer más nada para meter a toda la gente en prisión

Que esclavizarlos por sí mismos en el teléfono y el televisor

Transcurrían los tiempos duros y la sangre pintaba sus días

Más pobreza, más miseria, más despojo, ¿quién lo imaginaría?

Se lamentaban de su suerte sin realmente nunca hacer nada

Se refugiaban en sí mismos, maquillando su miseria

Así pasaban sus días los mexicanos de aquel entonces

Antes que todo acabara, antes que todo perdieran

Un día vendieron las tierras a unos hombres vestidos de negro

Que pretendían explotarlas y exprimirlas sobre el texto del dinero

Privatizaron la energía, el agua y el petróleo

Privatizaron la tristeza, el amor, también el odio

Les llenaron la cabeza de basura, de mentiras y de falsas expectativas

Asesinaron a toda su sarna sin clemencia y no quedo ni una viva

Les privatizaron el hambre, la conciencia y el enojo

Así fueron esos tiempos, esos tiempos del despojo

Antes que todo acabara, antes que todo perdieran

Antes que todo acabara, antes que todo muriera

Y entonces el tiempo se detuvo

Sin poder amar a nadie, el tiempo se detuvo

Sin poder voltear atrás, el tiempo se detuvo

Y se miraron entre ellos, en la calle y desnudos

Y entonces el tiempo se detuvo

(Tonantzin)

(Tonantzin)

(Tonantzin)

(Tonantzin)

Antes que todo acabara, antes que todo perdieran

Antes que todo acabara, antes que todo muriera

Entonces

(Het verhaal dat volgt en dat je gaat horen

Ze ontmoetten elkaar in Mexico, een surrealistische plek, een heel unieke

Dateert uit die jaren, lang, lang geleden

Waarin egoïsme, apathie en ontevredenheid heersten

Dat werd verteld door onze voorouders, degenen die in die tijd leefden

Voordat het allemaal eindigde, voordat het allemaal stierf)

(Tonantzin)

(Vergeef deze uw kinderen die niet weten wat ze hebben gedaan)

Vergeef hun onwetendheid en de manier waarop ze je pijn hebben gedaan

Verzilver onze acties met dit nummer en deze noten

Verlos onze zonden met dit drumoffer)

(Tonantzin)

We verwelkomen je mantel voordat het te laat is

(Tonantzin)

Verlos ons van apathie en laffe onverschilligheid

(Tonantzin)

Ontvang ons aanbod van geluiden en sterren

(Tonantzin)

Laten we je aanroepen in deze tijd van verdriet

Laat ons het licht zien waar we moeten lopen

En weer de maan zien en de zeebries voelen

Om weer een plant, een bloem in handen te hebben

Enchil onze borst van lucht en voel nieuwe liefde

De lezing van het Heilig Evangelie van de dag van onze vernietiging

In die tijd heersten onverschilligheid, geweld en gebrek aan liefde

Er hoefde niets anders te worden gedaan om alle mensen in de gevangenis te krijgen

Maak ze dan voor zichzelf tot slaaf aan de telefoon en de tv

De moeilijke tijden gingen voorbij en het bloed schilderde hun dagen

Meer armoede, meer ellende, meer onteigening, wie zou het zich voorstellen?

Ze klaagden over hun lot zonder echt ooit iets te doen

Ze zochten hun toevlucht in zichzelf en maakten hun ellende goed

Zo brachten de Mexicanen van die tijd hun dagen door

Voordat alles eindigde, voordat alles verloren ging

Op een dag verkochten ze het land aan een paar in het zwart geklede mannen

Dat ze van plan waren om ze uit te buiten en ze uit te persen over de tekst van geld

Ze hebben energie, water en olie geprivatiseerd

Ze hebben verdriet, liefde en ook haat geprivatiseerd

Ze vulden hun hoofd met afval, leugens en valse verwachtingen

Ze vermoordden al hun schurft zonder genade en geen enkele bleef in leven

Ze hebben hun honger, geweten en woede geprivatiseerd

Zo waren die tijden, die tijden van onteigening

Voordat alles eindigde, voordat alles verloren ging

Voordat het allemaal eindigde, voordat het allemaal stierf

En toen stopte de tijd

Zonder van iemand te kunnen houden, stopte de tijd

Zonder te kunnen terugdraaien, stopte de tijd

En ze keken elkaar aan, op straat en naakt

En toen stopte de tijd

(Tonantzin)

(Tonantzin)

(Tonantzin)

(Tonantzin)

Voordat alles eindigde, voordat alles verloren ging

Voordat het allemaal eindigde, voordat het allemaal stierf

Dus