The Oak & the Ash - Paddy Goes to Holyhead, Mark Patrick

O the oak and the ash and the bonny birken tree

They flourish at home in her own country

A north-country maiden up to london had strayed

Although with her nature it did not agree

She wept and she signed, and so bitterly she cried:

«I wish once agian, in the north I could be»

She doesn’t like to court, nor to City resort

Since there is no fancy for such maids as she

Their pomp and their pride she could never abide

Because with her humour it does not agree

How oft has she been on the westmoreland green

Where the young men and maidens resort for to play

Where they with delight, from morning till night

Could feastt it and frolic on each holiday

No doubt, did she please, she could marry with ease

Where maidens are fair, many lovers will come

But he whom she wed must be north-country bred

And carry her back to her north-country home

O de eik en de es en de bonny birken boom

Ze gedijen thuis in haar eigen land

Een meisje uit het noorden tot Londen was afgedwaald

Hoewel het met haar aard niet overeenkwam

Ze huilde en tekende, en zo bitter huilde ze:

"Ik wou dat ik ooit nog eens in het noorden kon zijn"

Ze houdt niet van de rechtbank en ook niet van het stadsresort

Aangezien er geen zin is in dienstmeisjes als zij,

Hun praal en hun trots zou ze nooit kunnen verdragen

Want met haar humor past het niet

Hoe vaak is ze op de Westmoreland Green geweest?

Waar de jonge mannen en meisjes hun toevlucht nemen om te spelen

Waar ze met verrukking, van 's morgens tot' s avonds

Kon het feestvieren en op elke feestdag stoeien

Ongetwijfeld, deed ze het goed, ze kon gemakkelijk trouwen

Waar meisjes eerlijk zijn, zullen veel minnaars komen

Maar hij met wie ze trouwde, moet in het noorden zijn gefokt

En breng haar terug naar haar huis in het noorden