소나기 Sudden Shower - P-Type, Soulman

소년이 있었다.

진한 눈썹과

투명한 눈을 가진 소녀를 사랑했었다

그 철석같은 어린 마음 칠월칠석까진 전한다며 편지를 썼다

주머니엔 호두알 몇 개, 개울엔 엷게 흩어지는 기억들

언뜻 엊저녁께 어머니께서 하시던 말씀

어느 날 내 등에 업혀 조그만 날숨을 내쉬던 소녀가

바람에 실려가 돌아올 수 없다고

난 초가을 들녘 한 편에 꿇어앉아

기억 속을 헤매는 어린 부랑자

기억들 한 자락에 눈물 흘러

그리움 물든 개울에 눌러 앉아버렸지

늙은 저 누렁쇠 또 슬피 울었지

연분홍 스웨터 내게

바람은 불어와.

날 울리고 날아가 안개 낀 언덕 너머로

슬픈 바람 따라 말없이 떠나간 너는 어디에?

사랑하는 사람은 항상 자기가 쏜 화살을 쫓지

환상 같은 사랑 못 닿을 목적지

앙상한 손가락들 속 반쪽 찢겨져나간 그 옛날 쪽지

추억은 어차피 잡히지도 않아

기찻길 위에 숨겨놓은 옛사랑 찾기

길에 활짝 핀 꽃들 속 니 얼굴 찾기

눈 감으면 떠오를 숨은 그림찾기

난 상처 같은 어린 날의 추억 앞에서

한 조각씩 퍼즐을 맞춰갔지

또 슬픈 불안감 큰 불안 다음엔

꿈들 한가운데서 날 기다리고 있던 비극

세상에 덤비듯 사랑 하나 알아버린 아름다운 비극

소년이 있었다.

진한 눈썹과

투명한 눈을 가진 소녀를 사랑했었다

바람은 불어와.

날 울리고 날아가 안개 낀 언덕 너머로

슬픈 바람 따라 말없이 떠나간 너는 어디에?

바람은 불어와.

날 울리고 날아가 안개 낀 언덕 너머로

슬픈 바람 따라 말없이 떠나간 너는 어디에?

Er was een jongen

dikke wenkbrouwen

Ik hield van een meisje met heldere ogen

Ik schreef een brief waarin stond dat ik dat ijzerachtige jonge hart tot de zevende dag van de zevende maanmaand zou overbrengen.

Een paar walnoten in mijn zak, verspreide herinneringen in een stroompje

Onverwacht, de woorden die mijn moeder gisteravond zei

Op een dag ademde een meisje op mijn rug een beetje uit.

Ik word weggeblazen door de wind, ik kan niet terugkomen

Ik kniel aan de kant van een veld in de vroege herfst

Een jonge zwerver die ronddwaalt in herinneringen

Tranen vloeien in een stukje herinnering

Ik ging zitten bij de door verlangen besmeurde stroom

De oude gele kraai huilde weer

lichtroze trui

de wind waait

Maak me aan het huilen en vlieg weg, over de mistige heuvels

Waar ben jij die vertrok zonder een woord te zeggen na de droevige wind?

Wie liefheeft, volgt altijd zijn eigen pijlen

Een fantasie-achtige liefde, een onbereikbare bestemming

In de knokige vingers zat het oude briefje dat in tweeën was gescheurd

Herinneringen zijn sowieso niet vast te leggen

Vind een oude liefde verborgen op de spoorbaan

Vind je gezicht tussen de bloemen in volle bloei op de weg

Zoek verborgen afbeeldingen die in je opkomen als je je ogen sluit

Voor herinneringen aan de kindertijd als littekens

Stukje voor stukje leggen we de puzzel in elkaar

Nog een trieste angst grote angst

De tragedie die me te wachten stond in het midden van mijn dromen

Een mooie tragedie van het kennen van één liefde alsof je de wereld aanvalt

Er was een jongen

dikke wenkbrouwen

Ik hield van een meisje met heldere ogen

de wind waait

Maak me aan het huilen en vlieg weg, over de mistige heuvels

Waar ben jij die vertrok zonder een woord te zeggen na de droevige wind?

de wind waait

Maak me aan het huilen en vlieg weg, over de mistige heuvels

Waar ben jij die vertrok zonder een woord te zeggen na de droevige wind?