Journey - Oxiplegatz

Motionless I stare, like grown out of this chair.

Charging through this unfamiliar landscape,

I’m really somewhere else…

With the swans out there on the water,

with the deer running over that field.

She’s with me always, her smell still on my hands.

I can’t bear to lose her, the spark of my life —

so why do I feel so numb?

Outside the daylight is new, the world is awakening

and when the future is bleak and joy is less, I want my life.

Where will it end?

The paths of life they twist and bend.

Is hope lost when youth dies, or is it just the start?

All alone, lost in this turmoil.

Is the fate of the wanderer mine?

This I know — the world is falling.

Imminence reeks in the air as madness is breeding.

Falling!

Madness — this world, I curse God and die!

Bewegingloos staar ik, alsof ik uit deze stoel ben gegroeid.

Opladend door dit onbekende landschap,

Ik ben echt ergens anders...

Met de zwanen daar op het water,

met de herten die over dat veld rennen.

Ze is altijd bij me, haar geur nog steeds op mijn handen.

Ik kan het niet verdragen om haar te verliezen, de vonk van mijn leven -

dus waarom voel ik me zo verdoofd?

Buiten is het daglicht nieuw, de wereld ontwaakt

en als de toekomst somber is en de vreugde minder, wil ik mijn leven.

Waar eindigt het?

De paden van het leven die ze draaien en buigen.

Gaat de hoop verloren als de jeugd sterft, of is dit nog maar het begin?

Helemaal alleen, verloren in deze onrust.

Is het lot van de zwerver van mij?

Dit weet ik - de wereld valt.

Er hangt een dreigende lucht in de lucht terwijl de waanzin zich voortplant.

vallen!

Waanzin - deze wereld, ik vervloek God en sterf!