Graveyard Dream - Oxiplegatz

In tombs we lie, the brotherhood of decay and decomposition,

the ones who left our worthless lives to rot and be forgotten.

As worms seek shelter in my flesh and bones are grind to dust,

I listen to the rain above and bide my time in darkness…

Now billions lie as I do, their gods rest among them.

Awiting the worlds impending doom, our bloodless features frozen.

Remembering my life as it was — not trapped in this pit of ineffable woe.

Estranged from the sun and the winds, yearning no more nor bewailing.

Within my mind darkness has fallen too…

The loneliest grave, I sail the sea of tranquil dominion,

brilliant, eternal ocean of darkness.

Emerging like a newborn from the verge of oblivion,

still my eyes gaze at the light of the stars.

I’m free now at last, and I see no god to punish my soul, I’m alone.

(Oh stjrnklara ddsrike, himmelska avgrund,

vad tider fr du med dig nu — mnniskans vl eller ve?)

[Oh starlit kingdom of death, heavenly abyss.

What times do you bring to Man — to our benefit or to our end?]

In graven liggen we, de broederschap van verval en ontbinding,

degenen die ons waardeloze leven hebben achtergelaten om te rotten en vergeten te worden.

Terwijl wormen beschutting zoeken in mijn vlees en botten tot stof vermalen,

Ik luister naar de regen hierboven en wacht mijn tijd af in het donker...

Nu liegen miljarden zoals ik, hun goden rusten onder hen.

In afwachting van de naderende ondergang van de wereld, bevroren onze bloedeloze gelaatstrekken.

Mijn leven herinneren zoals het was - niet gevangen in deze put van onuitsprekelijke ellende.

Vervreemd van de zon en de wind, niet meer verlangend of jammerend.

In mijn geest is ook de duisternis gevallen...

Het eenzaamste graf, ik bevaar de zee van rustige heerschappij,

briljante, eeuwige oceaan van duisternis.

Opkomend als een pasgeborene uit de vergetelheid,

nog steeds staren mijn ogen naar het licht van de sterren.

Ik ben nu eindelijk vrij, en ik zie geen god om mijn ziel te straffen, ik ben alleen.

(Oh stjrnklara ddsrike, himmelska avgrund,

vad tider fr du med dig nu — mnniskans vl eller ve?)

[O door sterren verlicht koninkrijk van de dood, hemelse afgrond.

Welke tijden breng je naar de Mens - in ons voordeel of tot ons doel?]