La rosa spogliata - Ornella Vanoni, Toquinho

Cerco il calore del nostro amore

Lungo la tua assenza

Tutto il piacere, tutto il martirio

Di una passione immensa

Il nostro disco, l’amico muto

Che non ha più suonato

Foto, regali, tutto perduto

Tutto dimenticato

E in ogni stanza la tua speranza

La tua malinconia

Il tuo sorriso timido e grato

Prima di andare e via

E poi il pianto e poi l’insulto

L’amore lacerato

E poi tormento nell’agonia

Di un mondo consumato

Silenziosa resta una rosa

Che tu m’hai regalata

Tra le mie dita è trasalita

Quando l’ho accarezzata

Il tuo profumo, i tuoi dolci peli

La tua pelle amata

Tutto disfatto, tutto finito

La rosa è si spogliata…

Ik ben op zoek naar de warmte van onze liefde

Tijdens je afwezigheid

Al het plezier, al het martelaarschap

Van een immense passie

Onze plaat, de stomme vriend

Wie heeft er niet meer gespeeld

Foto's, cadeaus, allemaal verloren

Allemaal vergeten

En in elke kamer je hoop

je melancholie

Je verlegen en dankbare glimlach

Voordat je gaat en weg

En dan de tranen en dan de belediging

Verscheurde liefde

En dan kwelling in doodsangst

Van een versleten wereld

Stil blijft een roos

die je me gaf

Tussen mijn vingers kromp ze ineen

Toen ik het streelde

Je parfum, je lieve haar

Je geliefde huid

Alles ongedaan gemaakt, alles voltooid

De roos heeft zich uitgekleed...