When the Night Comes - Optymus, The Jokerr

In the morning I’m a nobleman of honor

Like a knight with his stallion in his honor

On the battle day, with his only sons arm wrapped tight around the legs his

father

I’m a gentle kiss bye on the cheek off the one woman who he’ve ever truly loved

With a long hug, on the tears that falls from her face like rain on the water

When the sun sinks down in the dark sky

I think of the pain that come and pray that I’ll be alright, cause I know,

a momentary loss of control lerks just beyond that old horizon,

and even though I want badly to return to, a younger innocence is a hold that

I’ve learnt too

In the morning I’m alright

When the night comes

I’m a coward, I’m alone

And all the wicked seed I’ve sown

Looks down at a full grown forest of shame and regret for a sad, lonely man

How I wish I was strong

How I wish what I knew was true

Didn’t always show its ugly head

And I didn’t always have to cry when the night comes

When the sun rises high in the east sky

I look to the heavens thankful that I’m alive

I know I can survive because I got the drive

Look into my eyes you see the passion till the day I die, so as the sands of

time slip through my hour glass, I look to the future never back at the past,

then the sun starts to fall in the dust, and we take a glimpse of the evil

laying within

There’s a man laying there crying like a child, who’s wondering if hes really

ever truly smiled, he knows what’s it liked to walk about a thousand miles,

he’s seen all the tribulations, been through all the trails, he can’t seem to

break free the web he spun, the weight on his shoulders feels like a thousand

tons, he’s face bears a smile everytime he looks at the sky, but it’s a whole

different story when the night comes

I’m a coward, I’m alone

And all the wicked seed I’ve sown

Looks down at a full grown forest of shame and regret for a sad, lonely man

How I wish I was strong

How I wish what I knew was true

Didn’t always show its ugly head

And I didn’t always have to cry when the night comes

I’m a coward

I’m a shamed of the man I am

I’m alone

I’m a man of honor in the morning light

But when the night comes

I’m a coward, I’m alone

And all the wicked seed I’ve sown

Looks down at a full grown forest of shame and regret for a sad, lonely man

How I wish I was strong

How I wish what I knew was true

Didn’t always show its ugly head

And I didn’t always have to cry when the night comes

I’m a coward, I’m alone

And all the wicked seed I’ve sown

Looks down at a full grown forest of shame and regret for a sad, lonely man

How I wish I was strong

How I wish what I knew was true

Didn’t always show its ugly head

And I didn’t always have to cry when the night comes

In de ochtend ben ik een edelman van eer

Als een ridder met zijn hengst ter ere van hem

Op de dag van de strijd, met de arm van zijn enige zoon strak om de benen geslagen,

vader

Ik ben een zachte kus op de wang van de enige vrouw van wie hij ooit echt heeft gehouden

Met een lange knuffel, op de tranen die van haar gezicht vallen als regen op het water

Als de zon ondergaat in de donkere lucht

Ik denk aan de pijn die komen en bidden dat het goed met me gaat, want ik weet het,

een kortstondig verlies van controle gaat net voorbij die oude horizon,

en hoewel ik graag terug wil keren, is een jongere onschuld een houvast dat

Ik heb ook geleerd

In de ochtend ben ik in orde

Wanneer de nacht komt

Ik ben een lafaard, ik ben alleen

En al het slechte zaad dat ik heb gezaaid

Kijkt neer op een volgroeid bos van schaamte en spijt voor een trieste, eenzame man

Wat zou ik willen dat ik sterk was

Hoe ik wou dat wat ik wist waar was

Heeft niet altijd zijn lelijke kop laten zien

En ik hoefde niet altijd te huilen als de nacht viel

Wanneer de zon hoog aan de oostelijke hemel opkomt

Ik kijk naar de hemel dankbaar dat ik leef

Ik weet dat ik kan overleven omdat ik de drive heb gekregen

Kijk in mijn ogen, je ziet de passie tot de dag dat ik sterf, dus als het zand van

tijd glipt door mijn zandloper, ik kijk naar de toekomst nooit terug naar het verleden,

dan begint de zon in het stof te vallen en nemen we een glimp op van het kwaad

binnen liggen

Er ligt daar een man te huilen als een kind, die zich afvraagt ​​of hij echt is...

ooit echt heeft geglimlacht, weet hij hoe het is om ongeveer duizend mijl te lopen,

hij heeft alle beproevingen gezien, heeft alle paden doorstaan, hij lijkt het niet te kunnen

breek het web los dat hij spinde, het gewicht op zijn schouders voelt als duizend

ton, zijn gezicht draagt ​​een glimlach elke keer dat hij naar de lucht kijkt, maar het is een hele

ander verhaal als de nacht komt

Ik ben een lafaard, ik ben alleen

En al het slechte zaad dat ik heb gezaaid

Kijkt neer op een volgroeid bos van schaamte en spijt voor een trieste, eenzame man

Wat zou ik willen dat ik sterk was

Hoe ik wou dat wat ik wist waar was

Heeft niet altijd zijn lelijke kop laten zien

En ik hoefde niet altijd te huilen als de nacht viel

Ik ben een lafaard

Ik schaam me voor de man die ik ben

Ik ben alleen

Ik ben een man van eer in het ochtendlicht

Maar als de nacht komt

Ik ben een lafaard, ik ben alleen

En al het slechte zaad dat ik heb gezaaid

Kijkt neer op een volgroeid bos van schaamte en spijt voor een trieste, eenzame man

Wat zou ik willen dat ik sterk was

Hoe ik wou dat wat ik wist waar was

Heeft niet altijd zijn lelijke kop laten zien

En ik hoefde niet altijd te huilen als de nacht viel

Ik ben een lafaard, ik ben alleen

En al het slechte zaad dat ik heb gezaaid

Kijkt neer op een volgroeid bos van schaamte en spijt voor een trieste, eenzame man

Wat zou ik willen dat ik sterk was

Hoe ik wou dat wat ik wist waar was

Heeft niet altijd zijn lelijke kop laten zien

En ik hoefde niet altijd te huilen als de nacht viel