The Night And The Silent Water - Opeth

And so you left us

Jaded and gaunt, some September

Wilted with the seasons

But hidden inside the delusion

I saw your eyes, somewhere

Devoid of death

The aura poises amidst (the storm)

In solid tears I linger

A parlour glade, moonlit sorrow

Lonely resting pools

Relics of the moon-dogged lake

Whisper: «All your words are misgiven»

Am I like them?

Those who mourn and turn away

Those who would give anything

To see you again

If only for another second

Your face was, like the photograph

Painted white

We did not speak very often about it

What does matter now?

Cloak of autumn shroud

I gaze, dim ricochet of stars

I reckon it is time for me to leave

You sleep in the light

Yet the night and the silent water

Still so dark

En dus verliet je ons

Afgemat en uitgemergeld, ergens in september

Verwelkt met de seizoenen

Maar verborgen in de waanvoorstelling

Ik zag je ogen, ergens

Verstoken van dood

De aura balanceert temidden van (de storm)

In stevige tranen blijf ik hangen

Een salon-open plek, maanverlicht verdriet

Eenzame rustpoelen

Overblijfselen van het door de maan achtervolgde meer

Fluister: "Al je woorden zijn fout"

Ben ik zoals zij?

Degenen die treuren en zich afwenden

Degenen die alles zouden geven

Om je weer te zien

Al was het maar voor nog een seconde

Je gezicht was, net als de foto

Wit geverfd

We hebben er niet vaak over gesproken

Wat maakt het nu uit?

Mantel van herfst lijkwade

Ik staar, vage ricochet van sterren

Ik denk dat het tijd is om te vertrekken

Je slaapt in het licht

Toch de nacht en het stille water

Nog steeds zo donker