Serenity Painted Death - Opeth

Returned from a hibernal dream

Voices fell like marble

No longer by my side

Gone all that would linger

Ripped from my embrace

Melinda reflected in shafts

Red line round her neck

Met the earth in silence

White faced haggard grin

In this serenity painted death

With a halo of bitter disease

Black paragon in lingering breath

White faced haggard grin

In this serenity painted death

With a halo of bitter disease

Black paragon in lingering breath

Saw her fading

Blank stare into me

Clenched fist

From the beautiful pain

Darkness reared its head

Tearing within the reeling haze

Took control, claiming my flesh

Piercing rage, perfect tantrum

Each and every one would die at my hand

Choking in warm ponds of blood

At last, weak and torn, I went down

Drained from strength, flickering breath

Came with the moon

The wayward in concious state

Flanked and barred in destiny’s end

Underneath with hope in laches

Swathed in filth, any would betoken

Starlit shadows on the wall

Finally there to collect me

From the bowels of sin

White faced haggard grin

In this serenity painted death

With a halo of bitter disease

Black paragon in lingering breath

White faced haggard grin

In this serenity painted death

With a halo of bitter disease

Black paragon in lingering breath

Teruggekeerd uit een slaapdroom

Stemmen vielen als marmer

Niet meer aan mijn zijde

Weg dat alles zou blijven hangen

Uit mijn omhelzing gerukt

Melinda weerspiegeld in schachten

Rode lijn om haar nek

Ontmoette de aarde in stilte

Verwilderde grijns met wit gezicht

In deze sereniteit schilderde de dood

Met een aureool van bittere ziekte

Zwart toonbeeld in aanhoudende adem

Verwilderde grijns met wit gezicht

In deze sereniteit schilderde de dood

Met een aureool van bittere ziekte

Zwart toonbeeld in aanhoudende adem

Zag haar vervagen

Leeg staren in mij

Gebalde vuist

Van de mooie pijn

Duisternis stak zijn kop op

Scheuren in de wankelende waas

Nam de controle over en claimde mijn vlees

Doordringende woede, perfecte driftbui

Iedereen zou door mijn hand sterven

Verstikking in warme plassen bloed

Eindelijk, zwak en verscheurd, ging ik naar beneden

Uitgeput van kracht, flikkerende adem

Kwam met de maan

De eigenzinnige in bewuste staat

Geflankeerd en geblokkeerd aan het einde van het lot

Hieronder met hoop in lachen

Gehuld in vuil, zou elk een teken zijn

Door sterren verlichte schaduwen op de muur

Eindelijk is er om me op te halen

Uit de ingewanden van de zonde

Verwilderde grijns met wit gezicht

In deze sereniteit schilderde de dood

Met een aureool van bittere ziekte

Zwart toonbeeld in aanhoudende adem

Verwilderde grijns met wit gezicht

In deze sereniteit schilderde de dood

Met een aureool van bittere ziekte

Zwart toonbeeld in aanhoudende adem