Forest Of October - Opeth

The memories that now rests in this forest

Forever shadowing the sunrise of my heart

Wings leave their nest at my coming

Swaying away unto the cold glowing sky

Dreaming away for a while

My spirit sighs in peace

Gazing unto the stars

Please, take me there

I am so alone, so cold

My heart is to scarred to glow

I wish the sunrise to come

Take my soul (away)

From this cold, lonely shell

I am free

From the eternal sea I rose

Veiled in darkness on either shore

Lost my pride, lost its glow

For me the sun rose no more

The forest of October

Sleeps silent when I depart

The web of time

Hides my last trace

My blaze travel the last universe

Like the sights of magic

Wrapped in aeons

My mind is one with my soul

I fall alone

While leaves fall from the weeping trees

De herinneringen die nu in dit bos liggen

Voor altijd in de schaduw van de zonsopgang van mijn hart

Vleugels verlaten hun nest bij mijn komst

Wegzwaaiend naar de koude gloeiende lucht

Even wegdromen

Mijn geest zucht in vrede

Naar de sterren staren

Alsjeblieft, breng me daarheen

Ik ben zo alleen, zo koud

Mijn hart is getekend om te gloeien

Ik wens dat de zonsopgang komt

Neem mijn ziel (weg)

Van deze koude, eenzame schelp

I ben beschikbaar

Van de eeuwige zee ben ik opgestaan

Gesluierd in duisternis aan beide oevers

Verloor mijn trots, verloor zijn glans

Voor mij kwam de zon niet meer op

Het bos van oktober

Slaapt stil als ik vertrek

Het web van de tijd

Verbergt mijn laatste spoor

Mijn vlam reist door het laatste universum

Zoals de bezienswaardigheden van magie

Verpakt in aeonen

Mijn geest is één met mijn ziel

Ik val alleen

Terwijl bladeren van de huilende bomen vallen