Black Rose Immortal - Opeth

In the name of desperation

I call your name

A lamentation I sigh

Again and again

Spiritual eclipse

The gateways are closed for me to seek

In the night…

A veil of stars, watching

My shadow is born from light

The light of the eye, in darkness

Over troubled waters memories soar

Endlessly, searching night and day

The moonlight caresses a lonely hill

With the calmness of a whisper

I wear a naked soul

A blank face in the streaming water

It is cold in here

Frost scar my coat with dust

Eyes attach to your mute portrait

We spoke only through thoughts

Together we gazed, awaited

Hours brought thirst and the rising sun

Sun birds leave their dark recesses

Shadows gild the archways

Do not turn your face towards me

Confronting me with my loneliness

You are in a forest unknown

The secret orchard

And your voice is vast and achromatic

But still so precious

Lullaby of the crescent moon took you

Mesmerized, its kaleidoscopic face

Granted you a hollow stare

Another soul within the divine herd

I have kept it

The amaranth symbol

Hidden inside the golden shrine

Until we rejoice in the meadow

Of the end

When we both walk the shadows

It will set ablaze and vanish

Black rose immortal

It is getting dark again

Dusk shuffle across the fields

The evening trees moan as if they knew

At night I always dream of you

In de naam van wanhoop

Ik roep je naam

Een klaagzang ik zucht

Opnieuw en opnieuw

Spirituele zonsverduistering

De gateways zijn gesloten voor mij om te zoeken

In de nacht…

Een sluier van sterren, kijkend

Mijn schaduw is geboren uit licht

Het licht van het oog, in de duisternis

Over troebel water stijgen herinneringen op

Eindeloos zoekend dag en nacht

Het maanlicht streelt een eenzame heuvel

Met de kalmte van een fluistering

Ik draag een naakte ziel

Een leeg gezicht in het stromende water

Het is hier koud

Vorst maakt littekens op mijn jas met stof

Ogen hechten aan je gedempte portret

We spraken alleen door gedachten

Samen staarden we, wachtten af

Uren brachten dorst en de opkomende zon

Zonnevogels verlaten hun donkere nissen

Schaduwen vergulden de bogen

Draai je gezicht niet naar me toe

Me confronteren met mijn eenzaamheid

Je bent in een onbekend bos

De geheime boomgaard

En je stem is groots en achromatisch

Maar nog steeds zo waardevol

Slaapliedje van de wassende maan nam je mee

Betoverd, zijn caleidoscopische gezicht

Heb je een holle blik gegeven

Een andere ziel binnen de goddelijke kudde

Ik heb het bewaard

Het amarant symbool

Verborgen in het gouden heiligdom?

Tot we ons verheugen in de wei

Van het einde

Als we allebei door de schaduw lopen

Het zal in vuur en vlam staan ​​en verdwijnen

Zwarte roos onsterfelijk

Het wordt weer donker

De schemering schuifelt over de velden

De avondbomen kreunen alsof ze het wisten

's Nachts droom ik altijd van jou