On Monday - Dan Andriano in the Emergency Room

Trying to get home from a place so far away

That fairy tales, they ain’t got nothing on this place

Didn’t get a little help from my friends or the Architect

I ended up in space with some Australian blend

They keep on dropping hints but I don’t pick them up

A couple pennies on the floor, I say «you call that luck?»

Don’t think I’m gonna make it, just know that I tried

Tried so hard to please everyone my face got tired

Got so weak that I can’t even reach my own front door

When my heart still beating there out on my porch

Hear it sing

Sorry that I missed you on Monday

My body fell apart, then it laid right in my way

Got no big story to tell, I’m not there and back from Hell

But I blew it this time, and I missed you on Monday

They’re tryin' me like a jury, I can’t drop my defense

All you got is a story, don’t even care if it makes sense

Now I’m handcuffed to this bench, but I’m the one robbed of all my strength

No I’m not giving up, but it sure feels that way

Is it funny this shit happens almost every time?

Of just sad as hell that I still play along?

Either way

Proberen thuis te komen van een plek zo ver weg

Die sprookjes, ze hebben niets op deze plek

Ik heb geen beetje hulp gekregen van mijn vrienden of de architect

Ik belandde in de ruimte met een Australische melange

Ze blijven hints geven, maar ik pik ze niet op

Een paar centen op de vloer, ik zeg "noem je dat geluk?"

Denk niet dat ik het ga redden, weet gewoon dat ik het heb geprobeerd

Ik heb zo hard geprobeerd om het iedereen naar de zin te maken dat mijn gezicht moe werd

Ik ben zo zwak geworden dat ik niet eens bij mijn eigen voordeur kan komen

Wanneer mijn hart nog steeds klopt daar op mijn veranda

Hoor het zingen

Sorry dat ik je op maandag heb gemist

Mijn lichaam viel uit elkaar en toen lag het precies op mijn weg

Ik heb geen groot verhaal te vertellen, ik ben er niet en terug uit de hel

Maar ik heb het deze keer verpest en ik heb je maandag gemist

Ze proberen me als een jury, ik kan mijn verdediging niet laten vallen

Het enige wat je hebt is een verhaal, het maakt niet eens uit of het klopt

Nu ben ik geboeid aan deze bank, maar ik ben degene die van al mijn kracht is beroofd

Nee, ik geef niet op, maar zo voelt het zeker

Is het grappig dat dit bijna elke keer gebeurt?

Of gewoon triest als de hel dat ik nog steeds meespeel?

Hoe dan ook