Sipur Yashan - Omer Adam, Liran Danino

סיפור ישן עיירה שמעבר לים

היא היתה יחידה וזוהרת

רחוק מכאן

איך כתבנו את שמנו בדם

בברית נעורים את זוכרת

נשקנו רכות מרוחים בתמימות

חיבקנו כל יום רגעים של פשטות

השמש זרחה רק עלינו יותר

נשבענו לנצח תמיד נשאר

הקיץ תם ואיך אשוב הביתה

אני כותב לך

אהובה יפת עיניים אני כותב בנתיים

את האש אני המיים ציפור ללא כנפיים

רק חולם אותך כל לילה רחוקה שלי תמיד שלך

ואיך הזמן מתעתע כמו חץ בלב פוגע

הוא זוחל והוא נוסע בטח לא יודע

כמה געגוע מתלקח כשהנפש עצובה

בסוף עונת גשמים אני אשוב אליך

אני כותב לך

סיפור ישן על מכתב שמעבר לים

את כתבת אני לא מסתדרת

רחוק כל כך אל תכעס מקווה שתסלח

אהבה רחוקה לי כואבת

ואיך געגוע מטריף כל דימיון

תבין אהובי אין פה שום היגיון

שני ילדים בעולם כה גדול

וקיץ אחד שצועק לי בקול

הלב נשרף מכתב אני כותב לך

ולא שולח

אהובה יפת עיניים אני כותב בינתיים

את האש אני המיים ציפור ללא כנפיים

רק חולם אותך כל לילה רחוקה שלי תמיד שלך

ואיך הזמן מתעתע כמו חץ בלב פוגע

הוא זוחל והוא נוסע בטח לא יודע

כמה געגוע מתלקח כשהנפש עצובה

סיפור ישן חלום של קיץ מתגעגע

Een oud verhaal Een stad voorbij de zee

Ze was single en slim

ver van hier

Hoe we onze naam met bloed schreven

Weet je nog in de Youth Alliance

We kusten zacht, besmeurd met onschuld

We omarmden elke dag momenten van eenvoud

De zon scheen alleen maar meer op ons

We hebben gezworen dat voor altijd blijft

De zomer is voorbij en hoe ga ik terug naar huis?

ik schrijf je

Geliefde, mooie ogen, ik ben ondertussen aan het schrijven

Ik geef het vuur water als een vogel zonder vleugels

ik droom gewoon elke nacht van jou ver weg de mijne altijd de jouwe

En hoe de tijd bedriegt als een pijl die een hart raakt

Hij kruipt en hij reist, hij weet het waarschijnlijk niet

Hoe verlangen oplaait als de ziel verdrietig is?

Aan het einde van het regenseizoen kom ik bij je terug

ik schrijf je

Een oud verhaal over een brief uit het buitenland

Je schreef ik kan niet met elkaar overweg

tot nu toe wees niet boos hoop dat je vergeeft

Ver weg liefde doet me pijn

En hoe verlangen maakt elke verbeelding gek

Begrijp, mijn liefste, er is hier geen logica

Twee kinderen in zo'n grote wereld

En op een zomer die luid tegen me schreeuwt

Mijn hart brandt een brief die ik aan je schrijf

en verstuurt niet

Geliefde, mooie ogen, ik ben ondertussen aan het schrijven

Ik geef het vuur water als een vogel zonder vleugels

ik droom gewoon elke nacht van jou ver weg de mijne altijd de jouwe

En hoe de tijd bedriegt als een pijl die een hart raakt

Hij kruipt en hij reist, hij weet het waarschijnlijk niet

Hoe verlangen oplaait als de ziel verdrietig is?

Een oud verhaal, een droom van een gemiste zomer