Some Sort of Justice - Omar Rodríguez-López

Blue eyes has given me his?

Tall hands and black poems in his head.

Father spoke comfort break me,

but all this sound should turn me down.

My head melts tight from lack of sense.

A thought disease that you have gave.

Father spoke comfort break me,

but all this sound should break me down.

But don’t think for one moment that life wont find a way.

You keep on making the same mistakes.

and crossing the river you bury your tail deep in my back.

Was it my, my mistake, if I knew you’d make.

The time you cut now starts to

speak.

And soon your mouth wont have a say.

Father spoke comfort break me,

but all this sound should turn me down.

Don’t think for one moment that life wont find a way.

Blauwe ogen heeft me de zijne gegeven?

Lange handen en zwarte gedichten in zijn hoofd.

Vader sprak troost, breek me,

maar al dit geluid zou me moeten afwijzen.

Mijn hoofd smelt van gevoelloosheid.

Een gedachteziekte die je hebt gegeven.

Vader sprak troost, breek me,

maar al dit geluid zou me kapot moeten maken.

Maar denk geen moment dat het leven geen manier zal vinden.

Je blijft dezelfde fouten maken.

en als je de rivier oversteekt, begraaf je je staart diep in mijn rug.

Was het mijn, mijn fout, als ik wist dat je het zou maken.

De tijd die u nu snijdt, begint te

spreken.

En al snel heeft je mond niets meer te zeggen.

Vader sprak troost, breek me,

maar al dit geluid zou me moeten afwijzen.

Denk geen moment dat het leven geen manier zal vinden.