L'angoisse - OGB, Diam's

Donne-moi la main, on s’est perdu en chemin

L’obscurité nous envahis, de la lumière on voit au loin

OGB toujours

Hoyohohohooooo hoyoooo

Hoyohohohooooo hoyoooo

Hoyohohohooooo

De Lexomil, un verre d’alcool pour calmer la douleur

L’angoisse peut surgir à toute heure

Combien vivent ca de l’intérieur, c’est comme une bombe qui est pas loin d’péter

A dire la vérité, combien supportent de vivre endetté?

Stocker tout au fond du cœur, ne pas laisser paraître sa détresse

Quand tes enfants soudain te détestent

T’as trop menti pour les préserver

Tes enfants ont grandi, compri, te l’font regretter

Incompris mais pas à plaindre, plus personne sur qui déteindre

Les lois du cœur t’as su enfreindre et cette lumière en train de s'éteindre

L’expérience n'égale pas raison

A chacun sa vie, faut éviter les comparaisons

Tu triomphes avec patience

Dévergonde pas innocence, te bousille pas dans tous les sens

Du terme, de ta mère efface les cernes

Moi je n’ai plus ma mère alors à la tienne vas dire «Je t’aime "

Donne moi la main, on s’est perdu en chemin

L’obscurité nous envahis, de la lumière on voit au loin

On garde l’espoir, toujours

Malgré nos déboires, hoyohohohooo

Donne moi la main, on s’est perdu en chemin

L’obscurité nous envahis, de la lumière on voit au loin

On garde l’espoir, toujours

Malgré nos déboires, hoyohohohooo

T’avance d’angoisses en angoisses, de problèmes en problèmes

Ca t’empoisonne la vie donc de Tranxene en Tranxene

Tu boites et tu broies du noir, balafre sur le corps

Mais t’es juste à la case départ, c’est maintenant que ça se corse

Voici un rap de trentenaire, un rap pour ceux qui savent

Que le mérite est dans le savoir et dans les bras de sa femme

Un rap pour les braves, un rap pour ceux qui réalisent que

Plus le temps passe, plus il nous pénalise

Mais les angoisses, elles, restent et continuent à te hanter

Suis-je une bonne mère?

Ouais, ai-je, ai-je bien fait de me lancer?

Suis-je, suis-je assez coriace pour me battre jusqu'à la morgue?

Laisserai-je une trace ici bas avant ma mort?

Suis-je un bon fils?

Suis-je un bon père?

Suis-je doué en affaires?

Est-ce trop tard pour me refaire?

Suis-je voué à ma perte?

Vient un âge où tu changes de vie, de cap et de tête donc

Cherche la lumière quand l’obscurité te guette

Donne moi la main, on s’est perdu en chemin

L’obscurité nous envahis, de la lumière on voit au loin

On garde l’espoir, toujours

Malgré nos déboires, hoyohohohooo

Donne moi la main, on s’est perdu en chemin

L’obscurité nous envahis, de la lumière on voit au loin

On garde l’espoir, toujours

Malgré nos déboires, hoyohohohooo

Ca nous dévore de l’intérieur, mais on se bat sans lâcher prise

On garde l’espoir d’un jour meilleur, même si le système nous méprise

Chacun sa merde, chacun sa vie, on vit tout seul, mais tous ensemble

Tous différents c’est sur, mais c’est même ca qui nous rassemble

On fait parfois des trucs de fou, juste pour se sentir existé

Parce que l’image qu’on a de nous est celle d’un virus dépisté

Faisons du bien, à ces «nous même «qui attendent qu’une chose de notre part

On a tous droit à une deuxième chance, à un nouveau départ ouais

Donne moi la main, on s’est perdu en chemin

L’obscurité nous envahis, de la lumière on voit au loin

On garde l’espoir, toujours

Malgré nos déboires, hoyohohohooo

Donne moi la main, on s’est perdu en chemin

L’obscurité nous envahis, de la lumière on voit au loin

On garde l’espoir, toujours

Malgré nos déboires, hoyohohohooo

Geef me je hand, we zijn onderweg verdwaald

De duisternis valt ons binnen, van het licht dat we in de verte zien

OGB altijd

Hoyohohohooooo hoyooooo

Hoyohohohooooo hoyooooo

Hoyohohooooooooo

Van Lexomil, een glas alcohol om de pijn te verlichten

Angst kan op elk moment ontstaan

Hoevelen leven het van binnenuit, het is als een bom die op het punt staat af te gaan

Om de waarheid te zeggen, hoeveel kunnen het verdragen om in de schulden te leven?

Bewaar alles diep in het hart, laat je verdriet niet zien

Wanneer je kinderen je plotseling haten

Je hebt te veel gelogen om ze te behouden

Je kinderen zijn opgegroeid, begrepen, je krijgt er spijt van

Verkeerd begrepen maar niet om medelijden mee te hebben, niemand meer om op af te wrijven

De wetten van het hart die je wist te breken en dit licht gaat uit

Ervaring staat niet gelijk aan reden

Aan ieder zijn eigen leven, vermijd vergelijkingen

Je triomfeert met geduld

Geen schaamteloze onschuld, verpest het niet in alle opzichten

Van de term, van je moeder wist donkere kringen

Ik heb mijn moeder niet meer dus ga zeggen "ik hou van je"

Geef me je hand, we zijn onderweg verdwaald

De duisternis valt ons binnen, van het licht dat we in de verte zien

We houden de hoop, altijd

Ondanks onze tegenslagen, hoyohohohooo

Geef me je hand, we zijn onderweg verdwaald

De duisternis valt ons binnen, van het licht dat we in de verte zien

We houden de hoop, altijd

Ondanks onze tegenslagen, hoyohohohooo

Je gaat van angst naar angst, van problemen naar problemen

Het vergiftigt je leven dus van Tranxene tot Tranxene

Je mankeert en je piekert, litteken op je lichaam

Maar je bent gewoon vierkant, nu wordt het moeilijk

Hier is een rap van iets in de dertig, een rap voor degenen die het weten

Dat de verdienste is in de kennis en in de armen van zijn vrouw

Een rap voor de dapperen, een rap voor degenen die beseffen

Hoe meer tijd verstrijkt, hoe meer het ons bestraft

Maar de angsten blijven en blijven je achtervolgen

Ben ik een goede moeder?

Ja, heb ik, heb ik het juiste gedaan?

Ben ik, ben ik sterk genoeg om naar het mortuarium te vechten?

Zal ik hier een teken achterlaten voordat ik sterf?

Ben ik een goede zoon?

Ben ik een goede vader?

Ben ik goed in zaken?

Is het te laat om me nog een keer te doen?

Ben ik gedoemd?

Er komt een tijd dat je je leven, koers en hoofd zo verandert

Zoek het licht wanneer de duisternis je besluipt

Geef me je hand, we zijn onderweg verdwaald

De duisternis valt ons binnen, van het licht dat we in de verte zien

We houden de hoop, altijd

Ondanks onze tegenslagen, hoyohohohooo

Geef me je hand, we zijn onderweg verdwaald

De duisternis valt ons binnen, van het licht dat we in de verte zien

We houden de hoop, altijd

Ondanks onze tegenslagen, hoyohohohooo

Het eet ons van binnen op, maar we vechten zonder los te laten

We blijven hopen op een betere dag, ook al veracht het systeem ons

Ieder zijn shit, ieder zijn leven, we leven alleen, maar allemaal samen

Allemaal verschillend natuurlijk, maar dat is wat ons samenbrengt

Soms doen we gekke dingen om het gevoel te hebben dat we bestaan

Omdat het beeld dat we van ons hebben dat is van een gedetecteerd virus

Laten we goed doen, aan die "onszelf" die één ding van ons verwachten

We verdienen allemaal een tweede kans, een nieuwe start yeah

Geef me je hand, we zijn onderweg verdwaald

De duisternis valt ons binnen, van het licht dat we in de verte zien

We houden de hoop, altijd

Ondanks onze tegenslagen, hoyohohohooo

Geef me je hand, we zijn onderweg verdwaald

De duisternis valt ons binnen, van het licht dat we in de verte zien

We houden de hoop, altijd

Ondanks onze tegenslagen, hoyohohohooo