Стекло Души - Nuteki

Дождь, луна, шаг за шагом вперед иду и думаю,

Стекло бы не разбить моей души,

В уши лишнее не допустить, развить новый сюжет,

Забыть бы старое,

И вправду, обиды, как гвозди в дерево,

Как запах с севера, холодный и сухой на вкус,

Насмешки — ядовитый укус.

Странная грамота у всех эти красивых слов.

Я слышу смысл среди моих строк,

Слышу упрек со стороны другой вины.

Хотя природе вроде все равно

Не важно, будет ли разбито мое стекло.

Легко капли дождя отбивают свой ритм,

Но я продолжаю вперед идти,

Где дождь, луна и тусклый свет, и ты со мной.

Припев:

Стекло моей души,

Я разрываю боль.

Кусочки внутри,

Но ты со мной мой Бог.

2й куплет:

Воздух стал горьче, дышать тяжелее.

Это запах смолы.

А сердце в не понятках стонет

О Боже, внутренний голос меня тревожит.

А может и не все так плохо?

Может, стоит жить дальше?

Вспомни Как было раньше: любовь и простота посещала нас почаще,

Знающим было проще смотреть дальше,

Видя людей без фальши, знающих, понимающих,

Что есть Кто-то,

Кто видит жизнь целиком, как на семейном фото

В этом цепном проекте я слагаю рифмы

И в этом тексте я пытаюсь распознать, кто я.

Но я верю, горизонт светит мне надеждой

И я верю, завтра будет лучше, чем прежде

Припев:

Стекло моей души,

Я разрываю боль.

Кусочки внутри,

Но ты со мной мой Бог.

Мост:

Много разных вопросов, ответов

Внутри меня…

Я не хочу думать об этом

я ищу тебя…

Regen, maan, stap voor stap ga ik vooruit en denk

Glas zou mijn ziel niet breken,

Laat niet te veel in je oren, ontwikkel een nieuw plot,

Vergeet het oude

Inderdaad, beledigingen zijn als spijkers aan een boom,

Als een geur uit het noorden, koud en droog van smaak,

Taunts zijn een giftige beet.

Al deze mooie woorden hebben een vreemde letter.

Ik hoor betekenis tussen mijn regels,

Ik hoor een verwijt van een ander schuldgevoel.

Hoewel de natuur er niets om lijkt te geven

Het maakt niet uit of mijn glas gebroken is.

Regendruppels verslaan gemakkelijk hun ritme,

Maar ik blijf vooruit gaan

Waar is de regen, de maan en het schemerige licht, en jij bent bij mij.

Refrein:

Glas van mijn ziel

Ik doorbreek de pijn.

stukken binnen,

Maar je bent bij mij, mijn God.

2e couplet:

De lucht werd bitter, het was moeilijker om te ademen.

Het is de geur van hars.

En het hart kreunt in verwarring

Oh God, een innerlijke stem stoort me.

Of is misschien niet alles zo slecht?

Misschien is het de moeite waard om van te leven?

Weet je nog hoe het vroeger was: liefde en eenvoud bezochten ons vaker,

Voor wie het wist was het makkelijker verder te kijken,

Mensen zien zonder leugens, weten, begrijpen,

Wat is iemand?

Die het leven als een geheel ziet, zoals op een familiefoto

In dit kettingproject maak ik rijmpjes

En in deze tekst probeer ik te herkennen wie ik ben.

Maar ik geloof dat de horizon hoop op mij straalt

En ik geloof dat morgen beter zal zijn dan voorheen

Refrein:

Glas van mijn ziel

Ik doorbreek de pijn.

stukken binnen,

Maar je bent bij mij, mijn God.

Brug:

Veel vragen en antwoorden

Binnenin mij…

Ik moet er niet aan denken

Ik zoek je…