Mēmā Dziesma - Nora Bumbiere, Viktors Lapčenoks

Pār mani mēma debess plešas

Un mēma, mēma pļava zied

Kāpēc es atkal esmu bešā

Kāpēc man vajag tukšā iet?

Kāpēc man vajag iet un meklēt

To balsi, kura pelnos dun

Klau, vēji maldās dziļi eglē

Klau, vijole tur raud kā suns

Ej un dedz

Sadedz savu balsi meklējot

Tikai savu balsi vienīgo

Tikai savu balsi, balsi to

Pār tevi liecas mēmi zari

Bet varbūt tās ir stabules

Un es kā mēmais, es kā mēmais

Bet ja nu jūra esmu es

Un ja nu viss ir dzīvs un ziedošs

Un pelnos vīru kori dun

Un ja nu dvēsele dzied eglē

Un savu likteni smilkst suns

Een stomme hemel spreidt zich over me uit

En de domme, domme weide bloeit

Waarom ik weer in de war ben

Waarom moet ik leeg gaan?

Waarom moet ik gaan zoeken

De stem die neuriet in de as

Luister, de wind dwaalt diep in de dennenboom

Luister, de viool huilt daar als een hond

Ga en verbrand

Verbrandt je stem bij het zoeken

Alleen je stem alleen

Alleen je stem, stem het

Stomme takken buigen over je heen

Maar misschien zijn het de tafels

En ik zo dom, ik zo dom

Maar als de zee mij is

En als alles leeft en bloeit

En een koor van verdienstelijke mannen zingt

En als de ziel zingt in de dennenboom

En een hond snuffelt aan zijn lot