Take to Remake - Nine Eleven

Where everything turned black to dust and only deserts remain…

Take to remake.

Mirages flower to the beat of hearts

Stirred by the thousand paged modern tragedy

That is hope to which we are leashed like a dog

The epilogue and prologue are united

Where new names and faces draw the well built lines of the labyrinth

Sheltering windmills at the feet of which we once laid down our arms

Everything sleeps quietly in here

The toad keeping its watch on earth

The ogre eats those he meets

The knife waiting patiently for the child' windpipe

Nothing gets lost for everything is dead already

For those who dig in the valley of resignation

Where the enemy keeps it watch on the sunny slope

Protecting its rational on the other side

The toad keeping its watch on earth

The ogre eats those he meets

The knife waiting patiently for the child' windpipe

You’d shake with fear…

Even more if you knew where you really are…

In the «free» world baby!

Waar alles zwart werd tot stof en alleen woestijnen overblijven...

Neem om opnieuw te maken.

Mirages bloeien op het ritme van de harten

Aangeroerd door de duizend pagina's tellende moderne tragedie

Dat is de hoop waaraan we zijn aangelijnd als een hond

De epiloog en proloog zijn verenigd

Waar nieuwe namen en gezichten de goed gebouwde lijnen van het labyrint tekenen

Beschutting van windmolens aan de voeten waarvan we ooit onze wapens neerlegden

Alles slaapt hier rustig

De pad houdt de wacht op aarde

De boeman eet degenen die hij ontmoet

Het mes wacht geduldig op de luchtpijp van het kind

Er gaat niets verloren, want alles is al dood

Voor degenen die graven in de vallei van berusting

Waar de vijand de wacht houdt op de zonnige helling

Zijn rationele aan de andere kant beschermen

De pad houdt de wacht op aarde

De boeman eet degenen die hij ontmoet

Het mes wacht geduldig op de luchtpijp van het kind

Je zou beven van angst...

Nog meer als je wist waar je echt bent...

In de «vrije» wereld baby!