The Imperishable Stars Are Sickened - Nile

For aeons has the hubris of man

Risen up as a foul stench

Offensive in the nostrils of the gods

Before the aweful thrones of eternity

A ghastly multitude of haggard spectres

Countless victims of the vast crimes of humanity

Have gathered around the gates of the underworld

Entreating for retribution

The filth and corruption

Of the sins of all mankind

Enshrouding our skies with an impervious evil

The impeccable stars

Deny their luminescence unto the wicked

The immaculate stars are revolted

From the vile rites our homage pays

We have become the shame of our creators

Disavowed, disowned, renounced

The gods have turned away in disgust

We who have dared to ape the grandeur

Of the great company of the gods

Striving vainly at rivalship

With they who hold the universe in chains

Sekhmet whose fierce eye is the burning sun

From whose mouth bursts forth cataracts of fire

Laments not for our fate

When finally the aged Ra repents of his failed creations

Exhausting his core

Violently igniting in agonizing death throes

Consuming our barren and scorched earth

In a blinding flash of incandescence

We who dared to covet the immortality of the gods

Envious of their dominion over the cosmos

It availeth us naught

The imperishable stars are sickened

They shun and despise the perverse abomination

That is humankind

They shun and despise the perverse abomination

That is humankind

Eeuwenlang heeft de overmoed van de mens

Opgestaan ​​als een vieze stank

Aanstootgevend in de neusgaten van de goden

Voor de vreselijke tronen van de eeuwigheid

Een afschuwelijke veelheid van verwilderde spoken

Talloze slachtoffers van de enorme misdaden van de mensheid

Hebben zich verzameld rond de poorten van de onderwereld

Smeken om vergelding

Het vuil en de corruptie

Van de zonden van de hele mensheid

Onze hemel omhullen met een ondoordringbaar kwaad

De onberispelijke sterren

Ontken hun luminescentie aan de goddelozen

De onbevlekte sterren komen in opstand

Van de verachtelijke riten betaalt ons eerbetoon

We zijn de schande geworden van onze makers

Verloochend, verstoten, afgezworen

De goden wenden zich af in walging

Wij die de grootsheid hebben aangedurfd

Van het grote gezelschap van de goden

Tevergeefs streven naar rivaliteit

Met zij die het universum aan kettingen houden

Sekhmet wiens felle oog de brandende zon is

Uit wiens mond cataracten van vuur uitbarsten

Klaagt niet voor ons lot

Wanneer eindelijk de bejaarde Ra berouw heeft van zijn mislukte creaties

Zijn kern uitputtend

Gewelddadig ontbranden in pijnlijke doodsstrijd

Onze onvruchtbare en verschroeide aarde consumeren

In een verblindende flits van gloed

Wij die de onsterfelijkheid van de goden durfden te begeren

Jaloers op hun heerschappij over de kosmos

Het baat ons niets

De onvergankelijke sterren zijn ziek

Ze schuwen en verachten de perverse gruwel

Dat is de mensheid

Ze schuwen en verachten de perverse gruwel

Dat is de mensheid