As He Creates So He Destroys - Nile

At the seething and fiery center

He sits upon his ebon throne

Within his halls of darkness

Which no man has seen and survived the vision

Both blind and bereft of mind

He pipes unceasingly on his reed flute

And the notes that rise and fall in measured patterns

Are the foundations of all the worlds

Ever calculating in sound the structure of space and time

Were his flute ever to suddenly fall silent

All the spheres would shatter into one another

And the myriads of worlds

Would be unmade

As they were before creation

The flute of the blind idiot

Both makes and unmakes the worlds in ceaseless

Combinations

Spinning on the woven carpet of time

No creation without destruction

No destruction without creation

To unmake a thing is to make another

Each time a thing is made

Another is destroyed

(solo: Dallas)

The idiot god on his black throne

Does not choose

What shall rise into being

And what should pass away

He cares only to maintain

His mindless unholy music of

Random creation and destruction

No living creature can look upon his face

And endure its terrible heat

And black radiance

That is like the reverberating unseen rays of molten iron

Which strike and burn the skin

Of those who would dare

Gaze into the countenance of the idiot god

Never does he receive supplicants

In his black halls of uncouth angles and strange doors

Nor does he ever hear prayers or answer them

Endlessly he pipes

And endlessly he devours his own substance

For his hunger is insatiable

As he consumes his own wastes after the custom of idiots

As the god creates

So he destroys

In het ziedende en vurige centrum

Hij zit op zijn ebbenhouten troon

In zijn zalen van duisternis

Die niemand heeft gezien en het visioen heeft overleefd

Zowel blind als verstoken van geest

Hij fluit onophoudelijk op zijn rietfluit

En de tonen die stijgen en dalen in afgemeten patronen

Zijn de fundamenten van alle werelden

Ooit in geluid de structuur van ruimte en tijd berekend

Zou zijn fluit ooit plotseling stil worden?

Alle sferen zouden in elkaar versplinteren

En de ontelbare werelden

Zou onopgemaakt zijn

Zoals ze waren vóór de creatie

De fluit van de blinde idioot

Zowel maakt als ongedaan de werelden onophoudelijk

Combinaties

Draaien op het geweven tapijt van de tijd

Geen creatie zonder vernietiging

Geen vernietiging zonder creatie

Iets ongedaan maken is iets anders maken

Elke keer dat er iets wordt gemaakt

Een andere is vernietigd

(solo: Dallas)

De idiote god op zijn zwarte troon

Kiest niet

Wat zal tot stand komen?

En wat moet er voorbij gaan?

Hij geeft alleen om te onderhouden

Zijn hersenloze onheilige muziek van

Willekeurige creatie en vernietiging

Geen levend wezen kan naar zijn gezicht kijken

En de verschrikkelijke hitte verdragen

En zwarte uitstraling

Dat is als de weerkaatsende onzichtbare stralen van gesmolten ijzer

Die de huid raken en verbranden

Van degenen die zouden durven

Kijk in het gelaat van de idiote god

Hij ontvangt nooit smeekbeden

In zijn zwarte zalen met ondeugende hoeken en vreemde deuren

Noch hoort hij ooit gebeden of beantwoordt hij ze nooit

Eindeloos pijpt hij

En eindeloos verslindt hij zijn eigen substantie

Want zijn honger is onverzadigbaar

Terwijl hij zijn eigen afval consumeert volgens de gewoonte van idioten

Zoals de god schept

Dus hij vernietigt