Well Of Misery - Nick Cave & The Bad Seeds

Along crags and sunless cracks I go Up rib of rock, donw spine of stone

I dare not slumber where the night winds whistle

Lest her creeping-soul clutch this heart of thistle

O the same God that abandon’d her

Has in turn abandon’d me And softenin’the turf with my tears

I dug a Well of Misery

And, in that Well of Misery

Hangs a bucket fulla Sorrow

It swings slow an’achin’like a bell

Its toll is dead and hollow

Down that well lies the long-lost dress

of my lil floatin girl

That muffles a tear that you let fall

All down that Well of Misery

Put ya shoulder to the handle, if ya dare

and hoist that bucket, hither

Lord, crank’n’hoist’n’hoist’n’crank

Till ya muscles waste’n’wither

O the same God that abandon’d her

Has in turn abandon’d me Deep in the Desert of Despair

I wait at the Well of Misery

Langs rotsen en zonloze scheuren ga ik op een rib van rots, op een ruggengraat van steen

Ik durf niet te sluimeren waar de nachtwind fluit

Opdat haar sluipende ziel dit hart van distel zou grijpen

O dezelfde God die haar in de steek heeft gelaten

Heeft mij op zijn beurt in de steek gelaten En verzacht de grasmat met mijn tranen

Ik heb een bron van ellende gegraven

En, in die bron van ellende

Hangt een emmer vol verdriet

Het zwaait langzaam an'achin'like a bell

Zijn tol is dood en hol

In die put ligt de lang verloren gewaande jurk

van mijn lil floatin girl

Dat dempt een traan die je laat vallen

Allemaal in die bron van ellende

Zet je schouder aan het handvat, als je durft

en hijs die emmer, hierheen

Heer, crank'n'hoist'n'hoist'n'crank

Tot je spieren waste'n'wither

O dezelfde God die haar in de steek heeft gelaten

Heeft me op zijn beurt in de steek gelaten diep in de woestijn van wanhoop

Ik wacht bij de bron van ellende