Song Of Joy - Nick Cave & The Bad Seeds

Have mercy on me, sir

Allow me to impose on you:

I have no place to stay and my bones are cold right through…

I will tell you a story, of a man and his family

And I swear that it is true:

Ten years ago I met a girl named Joy;

She was a sweet and happy thing;

Her eyes were bright blue jewels

And we were married in the spring

I’d no idea what happiness a little love could bring

Or what life had in store…

But all things move towards their end

All things move toward their end

— On that you can be sure!

Hit it!

Then one morning I awoke to find her weeping

And for many days to follow

She grew so sad and lonely

Became Joy in name only;

Within her breast there launched an unnamed sorrow

And a dark and grim force set sail…

Farewell happy fields

Where joy forever dwells;

Hail horrors hail!

Was it an act of contrition, or some awful premonition?

As if she saw into the heart of her blood-soaked night

Those lunatic eyes;

That hungry kitchen knife…

I see, sir, that I have your attention!

Well, could it be?

How often have I asked that question?

Well, then in quick succession we had babies, one, two, and three

We called them Hilda, Hattie and Holly

They were their mother’s children

Their eyes were bright blue jewels and they were quiet as a mouse:

There was no laughter in the house

No, not from Hilda, Hattie or Holly

«No wonder», people said, «poor mother Joy, so melancholy»

Well, one night, there came a visitor to our little home —

I was visiting a sick friend —

I was a doctor then —

Joy and the girls were on their own!

Yeah… Oh…

Joy had been bound with electrical tape

In her mouth a gag;

She’d been stabbed repeatedly and stuffed into a sleeping bag

In their very cots my girls were robbed of their lives

Method of murder much the same way as my wife’s;

Yeah, method of murder much the same way as my wife’s

It was midnight when I arrived home

Spoke to the police on the telephone:

«Someone's taken four innocent lives!»

They never caught the man;

He’s still on the loose;

It seems he has done many, many more!

Quotes John Milton on the walls in the victim’s blood;

The police are investigating at tremendous cost;

In my house he wrote, «his red right hand»

—That, I’m told is from Paradise Lost

The wind round here gets wicked cold

But my story is nearly told —

I fear the morning will bring quite a frost!

And so I’ve left my home;

I drift from land to land;

I am upon your step and you are a family man —

Outside, the vultures wheel

The wolves howl

The serpents hiss

And to extend this small favour, friend, would be the sum of earthly bliss —

Do you reckon me a friend?

The sun to me is dark and silent as the moon —

Do you, sir, have a room?

Are you beckoning me in?

Hit it!

Heb medelijden met me, meneer

Sta me toe u op te leggen:

Ik heb geen plek om te verblijven en mijn botten zijn de hele tijd koud...

Ik zal je een verhaal vertellen van een man en zijn familie

En ik zweer dat het waar is:

Tien jaar geleden ontmoette ik een meisje genaamd Joy;

Ze was een lief en vrolijk ding;

Haar ogen waren helderblauwe juwelen

En we trouwden in de lente

Ik zou geen idee hebben welk geluk een beetje liefde kan brengen

Of wat het leven in petto had...

Maar alle dingen gaan naar hun einde

Alle dingen gaan naar hun einde

— Daar kun je zeker van zijn!

Raak het!

Toen werd ik op een ochtend wakker en zag haar huilen

En nog vele dagen te volgen

Ze werd zo verdrietig en eenzaam

Werd alleen Joy in naam;

In haar borst lanceerde een niet nader genoemd verdriet

En een donkere en grimmige kracht zette koers...

Vaarwel gelukkige velden

Waar vreugde voor altijd woont;

Hagel verschrikkingen hagel!

Was het een daad van berouw, of een vreselijk voorgevoel?

Alsof ze in het hart van haar met bloed doordrenkte nacht keek

Die gekke ogen;

Dat hongerige keukenmes...

Ik zie, meneer, dat ik uw aandacht heb!

Nou, zou het kunnen?

Hoe vaak heb ik die vraag al gesteld?

Nou, toen kregen we snel achter elkaar baby's, een, twee en drie

We noemden ze Hilda, Hattie en Holly

Het waren de kinderen van hun moeder

Hun ogen waren helderblauwe juwelen en ze waren stil als een muis:

Er werd niet gelachen in huis

Nee, niet van Hilda, Hattie of Holly

«Geen wonder», zeiden de mensen, «arme moeder Joy, zo melancholiek»

Nou, op een avond kwam er een bezoeker in ons kleine huis -

Ik was op bezoek bij een zieke vriend...

Ik was toen dokter...

Joy en de meisjes stonden er alleen voor!

Ja… O…

Joy was vastgebonden met isolatietape

In haar mond een prop;

Ze was herhaaldelijk gestoken en in een slaapzak gestopt

In hun bedjes werden mijn meisjes van hun leven beroofd

Methode van moord op dezelfde manier als die van mijn vrouw;

Ja, methode van moord op dezelfde manier als die van mijn vrouw

Het was middernacht toen ik thuiskwam

Telefonisch gesproken met de politie:

«Iemand heeft vier onschuldige levens genomen!»

Ze hebben de man nooit gepakt;

Hij is nog steeds vrij rond;

Het lijkt erop dat hij nog veel, veel meer heeft gedaan!

Citaten John Milton op de muren in het bloed van het slachtoffer;

De politie doet onderzoek tegen enorme kosten;

In mijn huis schreef hij, "zijn rode rechterhand"

—Dat, zo is mij verteld, komt uit Paradise Lost

De wind hier wordt verschrikkelijk koud

Maar mijn verhaal is bijna verteld:

Ik vrees dat de ochtend behoorlijk wat vorst zal brengen!

En dus heb ik mijn huis verlaten;

ik drijf van land naar land;

Ik sta op je stap en jij bent een familieman —

Buiten, het gierenwiel

De wolven huilen

De slangen sissen

En om deze kleine gunst uit te breiden, vriend, zou de som van aardse gelukzaligheid zijn -

Denk je dat ik een vriend ben?

De zon is voor mij donker en stil als de maan -

Heeft u, meneer, een kamer?

Wen je me binnen?

Raak het!