Lightning Bolts - Nick Cave & The Bad Seeds

Two lightning bolts were delivered to my room

They were gifts from Zeus

I rock the bolts in a bassinet of pine

People ask me how I am

I say I’m all right, I’m fine

I push the lightning bolts in a pram

Till the sun goes down and it gets dark

And the girls from Jubilee Street hang out their windows

And they wave and ask me how I am tonight

I say I’m good, I’m all right

In Athens all the youths are crying from the gas

I’m by the hotel pool working on a tan

People come up and ask me who I am

I say if you don’t know, don’t ask

Zeus laughs — but it’s the gas

And he asks me how I am

I say Zeus, don’t ask

My lightning bolts are jolts of joy

They are joy boys from Zeus

I feed them porridge in their booster seats of knowledge

And in the cradle of democracy, the pigeons are wearing gas masks

My lightning bolts play in the elevators

They slide down the hotel banister

And Zeus throws a gas canister

And it spins around the pool

As pigeons wearing respirators steal the lightning bolts

Zeus wants them back

O my bolts of joy

O my darling little boys

They are lost to us

And people

They are never coming back

At night I watch them sleep

And cry years of tears

And it’s not the gas

People ask me how we are

We are, I say, mostly lost

Er zijn twee bliksemschichten in mijn kamer afgeleverd

Het waren geschenken van Zeus

Ik wieg de bouten in een wieg van grenen

Mensen vragen me hoe het met me gaat

Ik zeg dat het goed met me gaat, met mij gaat het goed

Ik duw de bliksemschichten in een kinderwagen

Tot de zon ondergaat en het donker wordt

En de meiden van Jubilee Street hangen uit hun raam

En ze zwaaien en vragen hoe het met me gaat vanavond

Ik zeg dat het goed met me gaat, ik ben in orde

In Athene huilen alle jongeren van het gas

Ik ben bij het hotelzwembad bezig met een kleurtje

Mensen komen naar me toe en vragen me wie ik ben

Ik zeg: als je het niet weet, vraag het dan niet

Zeus lacht — maar het is het gas

En hij vraagt ​​me hoe het met me gaat

Ik zeg Zeus, niet vragen

Mijn bliksemschichten zijn een schok van vreugde

Het zijn vreugdejongens van Zeus

Ik voer ze pap in hun stoelverhogers van kennis

En in de wieg van de democratie dragen de duiven gasmaskers

Mijn bliksemschichten spelen in de liften

Ze glijden langs de leuning van het hotel

En Zeus gooit een gasfles

En het draait rond het zwembad

Zoals duiven met ademhalingstoestellen de bliksemschichten stelen

Zeus wil ze terug

O mijn vreugden

O mijn lieve kleine jongens

Ze zijn voor ons verloren

En mensen

Ze komen nooit meer terug

's Nachts zie ik ze slapen

En huil jaren van tranen

En het is niet het gas

Mensen vragen me hoe het met ons gaat

We zijn, zeg ik, meestal verloren