As I Sat Sadly By Her Side - Nick Cave & The Bad Seeds

As I sat sadly by her side

At the window, through the glass

She stroked a kitten in her lap

And we watched the world as it fell past

Softly she spoke these words to me And with brand new eyes, open wide

We pressed our faces to the glass

As I sat sadly by her side

She said, «Father, mother, sister, brother,

Uncle, aunt, nephew, niece,

Soldier, sailor, physician, labourer,

Actor, scientist, mechanic, priest

Earth and moon and sun and stars

Planets and comets with tails blazing

All are there forever falling

Falling lovely and amazing»

Then she smiled and turned to me And waited for me to reply

Her hair was falling down her shoulders

As I sat sadly by her side

As I sat sadly by her side

The kitten she did gently pass

Over to me and again we pressed

Our different faces to the glass

«That may be very well», I said

«But watch the one falling in the street

See him gesture to his neighbours

See him trampled beneath their feet

All outward motion connects to nothing

For each is concerned with their immediate need

Witness the man reaching up from the gutter

See the other one stumbling on who can not see»

With trembling hand I turned toward her

And pushed the hair out of her eyes

The kitten jumped back to her lap

As I sat sadly by her side

Then she drew the curtains down

And said, «When will you ever learn

That what happens there beyond the glass

Is simply none of your concern?

God has given you but one heart

You are not a home for the hearts of your brothers

And God does not care for your benevolence

Anymore than he cares for the lack of it in others

Nor does he care for you to sit

At windows in judgement of the world He created

While sorrows pile up around you

Ugly, useless and over-inflated"

At which she turned her head away

Great tears leaping from her eyes

I could not wipe the smile from my face

As I sat sadly by her side

Terwijl ik treurig naast haar zat

Bij het raam, door het glas

Ze aaide een kitten op haar schoot

En we keken naar de wereld zoals die voorbij viel

Zachtjes sprak ze deze woorden tot mij En met gloednieuwe ogen, wijd open

We drukten ons gezicht tegen het glas

Terwijl ik treurig naast haar zat

Ze zei: «Vader, moeder, zus, broer,

Oom, tante, neef, nicht,

Soldaat, matroos, arts, arbeider,

Acteur, wetenschapper, monteur, priester

Aarde en maan en zon en sterren

Planeten en kometen met staarten laaiend

Ze vallen allemaal voor altijd

Mooi en geweldig vallen»

Toen glimlachte ze en draaide zich naar mij en wachtte tot ik antwoordde

Haar haar viel over haar schouders

Terwijl ik treurig naast haar zat

Terwijl ik treurig naast haar zat

Het kitten dat ze zachtjes passeerde

Over naar mij en opnieuw drukten we op

Onze verschillende gezichten naar het glas

«Dat kan heel goed zijn», zei ik

«Maar let op degene die op straat valt

Zie hem gebaar maken naar zijn buren

Zie hem onder hun voeten vertrapt worden

Alle uiterlijke beweging is verbonden met niets

Want elk is bezorgd over hun onmiddellijke behoefte

Zie hoe de man uit de goot omhoog reikt

Zie de ander struikelen die niet kan zien»

Met trillende hand draaide ik me naar haar toe

En duwde het haar uit haar ogen

Het kitten sprong terug op haar schoot

Terwijl ik treurig naast haar zat

Toen trok ze de gordijnen dicht

En zei: "Wanneer zul je ooit leren?"

Dat wat daar buiten het glas gebeurt

Gaat u zich gewoon niets aan?

God heeft je maar één hart gegeven

Je bent geen thuis voor de harten van je broers

En God geeft niet om jouw welwillendheid

Net zo min als hij geeft om het gebrek eraan bij anderen

Hij geeft er ook niet om dat je gaat zitten

Bij vensters in het oordeel van de wereld die Hij schiep

Terwijl verdriet zich om je heen opstapelt

Lelijk, nutteloos en te opgeblazen"

Waarop ze haar hoofd afwendde

Grote tranen sprongen uit haar ogen

Ik kon de glimlach niet van mijn gezicht vegen

Terwijl ik treurig naast haar zat