Lasciami solo - Nerone, Biggie Paul, Nerone, Biggie Paul

Ne ho viste troppe e da 'sto mondo di botte ne ho prese il doppio

Cambio mille rotte ma non so perché corro

Ho le scarpe tutte rotte e per ogni taglio un racconto

Se ora mi sdraio sprofondo in ogni mio sbaglio, ogni giorno

Io non abbaio, ti mordo, guarda i miei tagli sul corpo

Sono ogni giorno più morto, chi mi assomiglia

Prova a giocare da stronzo oppure si umilia

Ho degli amici di merda, fanno una vita di merda

Smazzano l’erba, e fanno turni da undici ore e mezza

La vita pesta, distrugge il cuore e la testa

E per la coscienza non basta dell’acqua fresca

Gelida è la mano che piano accarezza il cuore

Nevica, è gennaio anche a luglio tra le parole

Metrica, cuore e coglioni, solo queste cose

Come American Beauty, sono il mio letto di rose

Lasciami da solo questa notte, babe

Voglio bere fino a quando non ti vedo più

Il gomito al bancone in questo bar di sole sedie

Le lacrime che aggiungono sapore a questo rum

I’m crazy, I’m crazy

E questa volta non mi salvi neanche tu

They think that I’m crazy, I’m crazy

Ad ogni shot un bacio in bocca a Belzebù

Butta giù e poi

Lasciami da solo, lasciami, o almeno ci provo

No, non è vero, vieni e abbracciami di nuovo

E fammi sentire uomo come solo tu sai fare

Sei il migliore suono della meglio strumentale

Chiuso in camera a fumare, cerco una pace introvabile

Weeda spettacolare, anche il titanio è malleabile

Ma se provo a pensare a come scriver le mie pagine

Le lacrime bagnan le scale della piramide

Paride mi aspetta cercando in me un punto debole

Ma il mio punto di forza sta nell’invertir le regole

Grandine dal cielo, ma pesano come tegole

Parole di chi è fragile, nascosto tra le pecore

Passami del bourbon, tienitelo il ghiaccio

Scaldo il cuore come chi sta solo e vive all’addiaccio

E sul braccio la vita raccolta in un tatuaggio

Ora puoi lasciarmi solo, ma prima ancora un abbraccio

Lasciami da solo questa notte, babe

Voglio bere fino a quanto non ti vedo più

Il gomito al bancone in questo bar di sole sedie

Le lacrime che aggiungono sapore a questo rum

I’m crazy, I’m crazy

E questa volta non mi salvi neanche tu

I’m crazy, I’m crazy

Ad ogni shot un bacio in bocca a Belzebù

Butta giù e poi

Ik heb er te veel gezien en van deze wereld van klappen heb ik twee keer zoveel gekregen

Ik verander duizend routes, maar ik weet niet waarom ik ren

Mijn schoenen zijn allemaal kapot en voor elke snee een verhaal

Als ik nu ga liggen, zak ik elke dag in mijn fouten weg

Ik blaf niet, ik bijt je, kijk naar mijn snijwonden op het lichaam

Ik ben elke dag meer dood, wie lijkt op mij

Probeer klootzak te spelen of jezelf te vernederen

Ik heb wat klote vrienden, ze leiden een klote leven

Ze waaieren het gras uit en werken elf en een half uur in ploegendienst

Het leven verplettert, vernietigt het hart en het hoofd

En zoet water is niet genoeg voor het geweten

Koud is de hand die langzaam het hart streelt

Het sneeuwt, het is januari, zelfs in juli tussen de woorden door

Metrisch, hart en ballen, alleen deze dingen

Als een Amerikaanse schoonheid ben ik mijn bed van rozen

Laat me vanavond met rust, schat

Ik wil drinken tot ik je niet meer zie

Elleboog aan de balie in deze bar met alle stoelen

De tranen die smaak toevoegen aan deze rum

Ik ben gek, ik ben gek

En deze keer red je mij ook niet

Ze denken dat ik gek ben, ik ben gek

Bij elk schot een kus in de mond van Beëlzebub

Gooi het naar beneden en dan

Laat me met rust, laat me, of ik probeer het tenminste

Nee, dat is niet waar, kom me nog een keer knuffelen

En laat me me een man voelen zoals alleen jij dat kan

Jij bent de best klinkende van de beste instrumentale

Opgesloten in mijn kamer om te roken, ben ik op zoek naar een onbereikbare vrede

Weeda spectaculair, zelfs titanium is kneedbaar

Maar als ik probeer na te denken over hoe ik mijn pagina's moet schrijven

Tranen baden op de trappen van de piramide

Parijs wacht op mij op zoek naar een zwak punt in mij

Maar mijn kracht ligt in het omdraaien van de regels

Hagel uit de lucht, maar ze wegen als tegels

Woorden van degenen die kwetsbaar zijn, verborgen tussen de schapen

Geef me wat bourbon, bewaar het op ijs

Ik verwarm mijn hart als iemand die alleen is en in de open lucht leeft

En op de arm verzamelde het leven zich in een tatoeage

Nu kun je me met rust laten, maar eerst een knuffel

Laat me vanavond met rust, schat

Ik wil drinken tot ik je niet meer kan zien

Elleboog aan de balie in deze bar met alle stoelen

De tranen die smaak toevoegen aan deze rum

Ik ben gek, ik ben gek

En deze keer red je mij ook niet

Ik ben gek, ik ben gek

Bij elk schot een kus in de mond van Beëlzebub

Gooi het naar beneden en dan