L'Eutanasia Del Fine Settimana - Negrita

Scende il mostro della sera

Nell’arena nazionale

Ed ognuno si connette

Al suo sogno artificiale

Una doccia profumata

Segue guerra con lo specchio

E la scarpa, quella giusta

Per poi dare un po' nell’occhio

E' già il terzo aperitivo

E sembra ancora una tisana

Preludio all’agonia

Del fine settimana

Esce musica fetente

Dalla porta di un locale

E scosciate reginette

Che si affannano ad entrare

Gambe lunghe come aironi

Trasparenti da digiuno

Affonderanno i tacchi a spillo

Dentro i sogni di qualcuno

E' una notte di movida

E folli desideri sparsi

Che la vita è troppo breve, amore

Per accontentarsi

Ragnatele di tubi al Neon

Luci gialle a Incandescenza

Sotto un cielo Rosso-Viola

Che trasuda incoscienza

C'è uno spacciatore nero

Che alza più di una Puttana

Sul suo marciapiede stretto

C'è una lunga fila indiana

Esce un tipo allucinato

Dalla Metropolitana

Lui stanotte si è imbiancato sì

Con una cerbottana!

Nell’Eutanasia del fine settimana.

Dal terrazzo al terzo piano

C'è un’intrepida signora

Che sta urlando io vi ammazzo

Credo almeno da mezz’ora

Vorrei dirle che ha ragione

Ma in fondo lei non può capire

Che già questo, tutto questo

Non è forse un po' morire

Nel delirio occidentale

Per chi suona la campana

E' l’eutanasia del fine settiman

Het monster van de avond komt naar beneden

In de nationale arena

En iedereen verbindt

Naar zijn kunstmatige droom

Een geurende douche

Er ontstaat oorlog met de spiegel

En de schoen, de juiste

Om dan een beetje aandacht te trekken

Het is al het derde aperitief

En het ziet er nog steeds uit als een kruidenthee

Prelude tot doodsangst

van het weekend

Er komt stinkende muziek uit

Vanuit de deur van een kamer

En gekke koninginnen

Wie heeft moeite om binnen te komen?

Lange benen als reigers

Transparant om te vasten

Stiletto hakken zinken

In iemands dromen

Het is een nacht vol nachtleven

En gekke verlangens verspreid over

Dat het leven te kort is, liefje

Tevreden zijn

Spinnenwebben van neonbuizen

Gloeiende gele lichten

Onder een rood-violette lucht

Dat straalt bewusteloosheid uit

Er is een zwarte drugsdealer

Wat meer oplevert dan een hoer

Op zijn smalle stoep

Er is een lange enkele regel

Een gehallucineerde man komt naar buiten

Vanaf de metro

Hij werd wit vanavond ja

Met een blaaspijp!

In de euthanasie van het weekend.

Vanaf het terras op de derde verdieping

Er is een onverschrokken dame

Wie schreeuwt ik zal je vermoorden

Ik geloof voor minstens een half uur

Ik wil je zeggen dat je gelijk hebt

Maar diep van binnen kan ze het niet begrijpen

Dat al dit, dit alles

Misschien gaat het niet een beetje dood

In het westerse delirium

Voor wie gaat de bel

Het is euthanasie aan het einde van de week