I Ragazzi Stanno Bene - Negrita

Tengo il passo sul mio tempo, concentrato come un pugile

Sarà il peso del mio karma, o la mia fortitudine

Con in mano una chitarra e un mazzo di fiori distorti

Per far pace con il mondo dei confini e passaporti

Dei fantasmi sulle barche e di barche senza un porto

Come vuole un comandante a cui conviene il gioco sporco

Dove camminiamo tutti con la testa ormai piegata

E le dita su uno schermo che ci riempie la giornata

Ma non mi va

Di raccogliere i miei anni dalla cenere

Voglio un sogno da sognare e voglio ridere

Non mi va

Non ho tempo per brillare, voglio esplodere

Che la vita è una poesia di storie uniche

E poi trovarsi qui, sempre più confusi e soli

Tanto, ormai, non c'è più tempo che per essere crudeli

E intanto vai, vai, che andiamo dentro queste notti di stelle

Con il cuore stretto in mano e con i tagli sulla pelle

Ma i ragazzi sono in strada, i ragazzi stanno bene

Non ascoltano i consigli e hanno il fuoco nelle vene

Scaleranno le montagne e ammireranno la pianura

Che cos'è la libertà?

Io credo: è non aver più paura

E non mi va

Di raccogliere i miei anni dalla cenere

Voglio un sogno da sognare e voglio ridere

Non mi va

Non ho tempo per brillare, voglio esplodere

Che la vita è una poesia di storie uniche

Non mi va di piangere stasera, di sciuparvi l’atmosfera

E di somigliare a quelli come me

Non mi va di lasciarmi abbandonare

Di dovermi abituare, di dovermi accontentare

Sopra di noi la gravità

Di un cielo che non ha pietà

Pezzi di vita che non vuoi perdere

Giorni di festa e altri da lacrime

Ma ho visto l’alba e mette i brividi, i brividi

Ik houd mijn tijd bij, gefocust als een bokser

Het zal het gewicht zijn van mijn karma, of mijn standvastigheid

Met een gitaar en een bos vervormde bloemen

Om vrede te sluiten met de wereld van grenzen en paspoorten

Geesten op boten en van boten zonder haven

Zoals een commandant wil wie het vuile spel waard is

Waar we nu allemaal met gebogen hoofd lopen

En vingers op een scherm dat onze dag vult

Maar ik vind het niet leuk

Om mijn jaren uit de as te halen

Ik wil een droom om te dromen en ik wil lachen

ik heb geen zin in

Ik heb geen tijd om te schitteren, ik wil ontploffen

Dat leven een gedicht is van unieke verhalen

En dan vind je jezelf hier, meer en meer verward en alleen

Dus nu is er niet meer tijd dan om wreed te zijn

En in de tussentijd gaan, gaan, laten we deze nachten van sterren ingaan

Met zijn hart in zijn hand en met de wonden op zijn huid

Maar de jongens zijn op straat, met de jongens gaat het goed

Ze luisteren niet naar advies en hebben vuur in hun aderen

Ze zullen de bergen beklimmen en de vlakte bewonderen

Wat is vrijheid?

Ik geloof: het is niet langer bang zijn

En ik vind het niet leuk

Om mijn jaren uit de as te halen

Ik wil een droom om te dromen en ik wil lachen

ik heb geen zin in

Ik heb geen tijd om te schitteren, ik wil ontploffen

Dat leven een gedicht is van unieke verhalen

Ik wil niet huilen vanavond, om de sfeer te bederven

En om eruit te zien als mensen zoals ik

Ik wil mezelf niet in de steek laten

Van moeten wennen, tevreden moeten zijn

Zwaartekracht boven ons

Van een hemel die geen genade kent

Stukken van het leven die je niet wilt verliezen

Dagen van feest en anderen van tranen

Maar ik zag de dageraad en het geeft rillingen, rillingen