The Anatomy of Disgust - Near Death Condition

Disgust comes with the awareness of unhappiness

Turning this life into an annex of Hell

Universal disease for which there is no cure

Without causality, we must accept it

As a negative miracle

For all human beings are deeply unhappy

But blind, most of us cannot see this obviousness

And nothing can stop us from bleeding

In our delightful quest for absolute despair

And even our superhuman disregards

And our revulsions

Our armour of disdain, the height of despair

Are futile in face of the agony of existence

That millennia of dogma have tried to erase

We have forged God without and reserve of energy

Anthropomorphic projection of our anemia

Poor and puny picture without interest

In which no-one could recognize himself

For it is the Devil who resembles us

Lord of war, intelligent and petty

But arousing our disgust, men hate

And repudiate him

They recognize themselves in him too much

To praise him

No prayer is addressed to the Devil

And he has no altar

For worshiping him would be praising

Ourselves introspectively

He is the evidence and reality is not

An object of worship

But dressed in black, he is mourning

Our lives and virtues

The air of the creator’s sin is unbreathable

For despair and evil are everywhere in the heart of men

Everything disgusts me, men, life, this world

Everything disgusts me but the salutary death

Walging komt met het besef van ongeluk

Dit leven veranderen in een bijlage van de hel

Universele ziekte waarvoor geen genezing bestaat

Zonder causaliteit moeten we het accepteren

Als een negatief wonder

Want alle mensen zijn diep ongelukkig

Maar blind, de meesten van ons kunnen deze vanzelfsprekendheid niet zien

En niets kan ons stoppen met bloeden

In onze heerlijke zoektocht naar absolute wanhoop

En zelfs onze bovenmenselijke minachting

En onze afkeer

Ons pantser van minachting, het toppunt van wanhoop

Zijn zinloos in het aangezicht van de lijdensweg van het bestaan

Die millennia aan dogma's hebben geprobeerd uit te wissen

We hebben God gesmeed zonder en reserve van energie

Antropomorfe projectie van onze bloedarmoede

Arme en nietige foto zonder interesse

waarin niemand zichzelf kon herkennen

Want het is de duivel die op ons lijkt

Heer van de oorlog, intelligent en kleinzielig

Maar onze walging wekken, mannen haten

En verwerp hem

Ze herkennen zichzelf te veel in hem

Om hem te loven

Geen gebed is gericht tot de duivel

En hij heeft geen altaar

Als je hem aanbidt, zou dat loven zijn

Onszelf introspectief

Hij is het bewijs en de realiteit niet

Een voorwerp van aanbidding

Maar in het zwart gekleed, rouwt hij

Onze levens en deugden

De lucht van de zonde van de maker is onadembaar

Want wanhoop en kwaad zijn overal in het hart van de mensen

Alles walgt me, mannen, het leven, deze wereld

Alles walgt me, behalve de heilzame dood