Supreme Resources of Self Annihilation - Near Death Condition

There’s no greater freedom than the one of eliminating ourselves

It instills into us a swelled force that makes us

Dominates the burden of life

And humiliates religions that see in it the absolute disobedience

This freedom is our only gate to the real salvation

The idea of killing ourselves is one of the most comforting

Act that God himself is unable to fulfill

It makes us triumph over the cosmic carrion

That can take anything but our own death

The worthlessness of life and its infinity of vacuity

Have been revealed in the course of my existence

Through reflections, meditations, and disillusions

Having forged my black heart now painfully beating

But awakened far too late, my instincts established and guides

From the innocence of childhood to the wounds of youth

Stunned by the findings of my reflections

I have postponed the time of my own annihilation

I can’t remember having loved life one day

But my hate towards the existence has grown stronger

Now that I’ve perceived the divine beyond death

And my self destruction has begun

As the only arbiter of my existence

I have honorably chosen the day of my demise

Like the ancient wise men I’ll take my life

Rather than accepting the agony of the natural laws

Er is geen grotere vrijheid dan die van het elimineren van onszelf

Het boezemt ons een gezwollen kracht in die ons maakt

Domineert de last van het leven

En vernedert religies die er de absolute ongehoorzaamheid in zien

Deze vrijheid is onze enige poort naar de echte redding

Het idee om zelfmoord te plegen is een van de meest geruststellende

Handelen die God zelf niet kan vervullen

Het laat ons triomferen over het kosmische aas

Dat kan alles behalve onze eigen dood

De waardeloosheid van het leven en de oneindigheid van leegte

Zijn onthuld in de loop van mijn bestaan

Door reflecties, meditaties en desillusies

Ik heb mijn zwarte hart gesmeed dat nu pijnlijk klopt

Maar veel te laat wakker geworden, mijn instincten gevestigd en gidsen

Van de onschuld van de kindertijd tot de wonden van de jeugd

Verbijsterd door de bevindingen van mijn reflecties

Ik heb de tijd van mijn eigen vernietiging uitgesteld

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit van het leven heb gehouden

Maar mijn haat jegens het bestaan ​​is sterker geworden

Nu ik het goddelijke voorbij de dood heb waargenomen

En mijn zelfvernietiging is begonnen

Als de enige scheidsrechter van mijn bestaan

Ik heb eervol de dag van mijn overlijden gekozen

Net als de oude wijzen zal ik mijn leven nemen

In plaats van de pijn van de natuurwetten te accepteren