Musik - Nazz

Fass mich an, deine Hände sind wie Treibsand

Ziehen mich runter in die Tiefe ohne Wände, die mich einfang'

Kurzer Einklang, Urlaut, bitte werde eins mit mir

Mein Herzschlag deine BPM, beruhige mich, sei mein Klavier

Intime Streicher spiel’n die Saiten auf mei’m Rückgrat

Damit sie sich entspann', weil ich mich zu viel gebückt hab'

Bau dir ein Fundament in meinem Bauch, werde mein Bass

Führ' mich weg, weg aus den Bergen meiner Last

Ersetz das graue Tageslicht durch Kerzenschein in meinem Zimmer

Unter Tage hallt die Snare und erweitert meine Sinne

Tanze, Stift in der Hand, ich folg' dir frei und dabei blind in

Die Welten deiner Klänge und les schreibend meine Stimme

Melodien entsteh’n im Inner’n, du hilfst wahren Trost zu finden

Ich reiß' die Arme hoch zum Himmel, ich war gnadenlos am Sinken

Ich war grad noch am Ertrinken, bis du kamst, um zu erinnern

(Bis du kamst um zu erinnern…) wie wir atemlos verschwimmen

Du bist meine Musik in der stumpfen, grauen Alltäglichkeit

Hier bei dir steig' ich aus, schweb' ohne Raum und Zeit

Meine Musik, wenn ich mit dieser Welt nicht klarkomme

Ich brauche dich zum Sein, wie der Mond zum Scheinen die Sonne

Schalter an, Regler hoch — Refugium erleuchte warm

In Klängen aller Farben, mal seh’n welche ich heute mal'

Zeitverlust im Hyperfokus und es nimmt erneut sein' Lauf

Schreib' was raus, nehm' es auf, die Nacht wird lang, ich freu' mich drauf

Ich schreib' und schreib' im Wahn, Worte die mich lenken

Neugeboren in den Klängen metaphorischer Legenden

Etwas treibt mich jede Nacht, ich stell' mir vor es seien Engel

Die mich fordern und mich ändern, um mich sorgen, wenn ich kämpfe

Such' ich den Weg aus dem Dunkeln, geht mein Versteck verlor’n

Mein privates Paradies, das Glauben schenkt, erkennt das schon

Weht Wind Richtung Erfolg, stürmen Pflichten in mein' Unterschlupf

Der Grund warum ich runter muss, in Windstillen des Untergrunds

Fühlt' mich nie anerkannt, falscher Stolz, mit dem Kopf gegen die Wand

Immer allen Konter gebend folgt' ich zu lang euren protzigen Erfolgsmaßstäben

Im Geist gefangen schmollte ich trotzig hinter gold’nen Stäben

Doch wozu sollt' ich nach Gold streben?

Ich bin Rubin, tief in Minen erklingen die Stimmen, die von Gott erzählen

Ich lausch' den vielen Sagen und den Liedern der Ruinen

Schreibe nieder, was sie mir auftragen — Beats spiegeln

Ihn intimer wieder, diesen Drang;

ich leb' lieber

Lieber lebe ich, wenn Sie da ist, nur Sie kann es

Man sieht alles verspielt anders, einfach weil Musik an is'

Raak me aan, je handen zijn als drijfzand

Trek me de diepte in zonder muren om me te vangen

Kort unisono, oergeluid, wordt alsjeblieft één met mij

Mijn hartslag jouw BPM, kalmeer me, wees mijn piano

Intieme strijkers spelen de snaren op mijn ruggengraat

Zodat ze kan ontspannen omdat ik te veel voorover boog

Bouw een fundament in mijn buik, word mijn bas

Leid me weg, weg van de bergen van mijn last

Vervang het grijze daglicht door kaarslicht in mijn kamer

De strik echoot ondergronds en verruimt mijn zintuigen

Dans, pen in de hand, ik volg je vrij en blindelings in

De werelden van je geluiden en lees mijn stem tijdens het schrijven

Melodieën ontstaan ​​van binnen, je helpt om ware troost te vinden

Ik trek mijn armen naar de hemel, ik zonk genadeloos weg

Ik was net aan het verdrinken voordat je het je herinnerde

(Totdat je het je herinnerde...) terwijl we ademloos vervagen

Jij bent mijn muziek in de saaie, grijze alledaagsheid

Hier bij jou stap ik uit, zweef zonder ruimte en tijd

Mijn muziek als ik deze wereld niet aankan

Ik wil dat je bent zoals de maan de zon nodig heeft om te schijnen

Schakel in, bel in - heiligdom gloeit warm

In geluiden van alle kleuren, laten we eens kijken welke ik vandaag schilder'

Tijdverlies in de hyperfocus en het gaat weer zijn gang

Schrijf iets op, neem het op, de nacht zal lang zijn, ik heb er zin in

Ik schrijf en schrijf in waanvoorstellingen, woorden die mij leiden

Herboren in de klanken van metaforische legendes

Iets drijft me elke nacht, ik stel me voor dat het engelen zijn

Die me uitdagen en veranderen, die om me geven als ik vecht

Als ik de weg uit het donker zoek, ben ik mijn schuilplaats kwijt

Mijn privé-paradijs dat gelooft, herkent dat al

Als de wind in de richting van succes waait, komen de taken mijn schuilplaats binnen

De reden waarom ik naar beneden moet als er geen wind is in de metro

Nooit herkend gevoeld, valse trots, met mijn hoofd tegen de muur

Altijd alles tegengaan, ik heb je sjieke maatstaven voor succes te lang gevolgd

Gevangen in de geest, pruilde ik uitdagend achter gouden tralies

Maar waarom zou ik naar goud streven?

Ik ben Rubin, diep in de mijnen klinken de stemmen die over God spreken

Ik luister naar de vele sagen en de liederen van de ruïnes

Schrijf op wat ze me vertellen - flipping beats

Hem weer intiemer, die drang;

ik leef liever

Ik zou liever leven als ze er is, alleen zij kan

Je ziet alles speels anders, simpelweg omdat de muziek aan staat