Maktub - Nazz

Bin grad aufgewacht, kann nicht mehr schlafen

Mitten in der Nacht, ich will dich haben

Ich versteh' mich nicht und meide Taten

Niemand weiß von dir, werd’s keinem sagen

Will das weiterführ'n, auch wenn ich unterlegen bin

Ich glaub' an’s Schicksal, mal seh’n, was unser Leben bringt

Du bist grad gut für mich, es passt in dieser Stunde

Mein Pflaster für die Wunden, doch was, wenn es sich umdreht?

Obwohl du nicht real bist, seh' ich Macht in deinen Augen

Paradox wie alles und was wenn ich dich brauche?

Ich seh' dich klar und deutlich, bis zum Sand auf deinem Grund

Jede deiner Wellen trifft mich sanft und schleift mich rund

Ich kenn' dein Wesen seit dem ersten Blick, du warst nie

Anders, als ich dachte, trotzdem bleibst du Utopie

Und auch wenn du es nicht fühlst, du hast mich was gelehrt:

Ich bin blind, doch sehe mit dem Herz

Lass uns verreisen!

Du nimmst am Fluss meine Hand

Ich bring' dich bis zum Strand und wir geh’n barfuß durch den Sand

Wir suchen Gott im Meer und was Sterben heißt

Und ist der Kopf erst leer, werden wir eins

Zeig mir deine Wüsten, deine Steppen deine Täler

Deinen Himmel, deine Sonne und die Äste deiner Wälder

Ich will alles wissen, zeig' mir deinen Wert der Dinge

Lass uns in Tiefen tauchen und den höchsten Berg erklimmen

Ich wär so gern bei dir, läg' so gern in deinem Arm

Doch stattdessen text' ich hier, mein ganzer Körper derb im Arsch

Ich mach' die Augen zu und träum' von meiner Zeit bei dir

Wie ich die Zeit verlier', wenn ich hier fantasier'

Ich fühl' 'ne Anziehung, die ich nicht verstehen kann

So viel mehr, als man sehen kann, begegnet mir mein Leben lang

Es ist nicht Blindheit, es ist Verdrängen, es ist menschlich

Wir haben Angst, wenn wir an Schicksal denken, denn man kennt’s nicht

Wir sind verloren, wenn wir nicht uns’ren Zeichen folgen

Ich leg’s drauf an und denke mir: «Meine Zeit wird komm’n'»

Doch die Zwischenphasen sind so emotionsneutral

Verwirrte Worte auf Papier, die Impressionen mal’n

Siehst du die Bilder die sie malen?

Dann verstehst du es

Sieh tief hinein, um zu erahnen, was uns leben lässt

Und auch wenn du es nicht fühlst, du hast mich was gelehrt:

Ich bin taub, doch höre mit dem Herz

Ik ben net wakker, kan niet meer slapen

Midden in de nacht wil ik jou

Ik begrijp mezelf niet en vermijd acties

Niemand weet van je, zal het aan niemand vertellen

Daar wil ik mee doorgaan, ook al ben ik inferieur

Ik geloof in het lot, laten we eens kijken wat ons leven brengt

Je bent gewoon goed voor mij, het past in dit uur

Mijn pleister voor de wonden, maar wat als het verandert?

Ook al ben je niet echt, ik zie kracht in je ogen

Paradoxaal zoals alles en wat als ik je nodig heb?

Ik zie je duidelijk, tot in het zand op je billen

Elk van je golven raakt me zachtjes en maalt me ​​rond

Ik ken je aard vanaf het eerste gezicht, dat was je nooit

In tegenstelling tot wat ik dacht, blijf je nog steeds een utopie

En zelfs als je het niet voelt, heb je me iets geleerd:

Ik ben blind, maar zie met mijn hart

Laten we reizen!

Je pakt mijn hand bij de rivier

Ik neem je mee naar het strand en we lopen op blote voeten door het zand

We zoeken God in de zee en wat het betekent om te sterven

En zodra het hoofd leeg is, worden we één

Toon me je woestijnen, je steppen, je valleien

Jouw lucht, jouw zon en de takken van jouw bossen

Ik wil alles weten, laat me je waarde van dingen zien

Laten we naar de diepte duiken en de hoogste berg beklimmen

Ik zou graag bij je zijn, zou graag in je armen zijn

Maar in plaats daarvan sms ik hier, mijn hele lichaam in mijn kont

Ik sluit mijn ogen en droom van mijn tijd met jou

Hoe ik tijd verlies als ik hier aan het fantaseren ben

Ik voel een aantrekkingskracht die ik niet kan begrijpen

Ik kom in mijn leven zoveel meer tegen dan op het eerste gezicht lijkt

Het is geen blindheid, het is onderdrukking, het is menselijk

We zijn bang als we aan het lot denken, omdat je het niet weet

We zijn verloren als we onze borden niet volgen

Ik probeer het en denk bij mezelf: "Mijn tijd zal komen"

Maar de tussenfasen zijn zo emotioneel neutraal

Verwarde woorden op papier, schilderijimpressies

Zie je de foto's die ze schilderen?

Dan begrijp je

Kijk diep naar binnen om te voelen wat ons doet leven

En zelfs als je het niet voelt, heb je me iets geleerd:

Ik ben doof, maar hoor met mijn hart