Fahrt in die Hölle - Nazar, Tarééc

Ich fahr die Straße lang, mein Kopf ist gefickt

Heut ist wieder so ein Tag, an dem die Hoffnung zerbricht

Ich steig aufs Gas und rette mich in die Nacht

Dass du mich so im Stich lässt, hätte ich nie Gedacht

Nie hab ich geweint, doch jetzt fließen meine ganzen Tränen

Du bist weg, ohne dich kann ich keine Farben sehen

Selbst die Sterne die sonst immer am Himmel funkeln

Sind verschwunden, du machst meine Welt für immer dunkel

Vor 4 Jahren hast du mir den Kopf verdreht

Hätte nie Gedacht, dass ich wen Liebe der kein Kopftuch trägt

Doch zu Spät, vieleicht wollte dieser Schmerz uns zeigen

Dass Gott vorhat, dich aus meinem Herz zu reisen

Ich blute du hast keine Ahnung, wie es Schmerzt

Wenn das Schicksal sich unserer Familienplanung wiedersetzt

Es kam wie es kam, vieleicht sollte es so sein

Ich steig aufs Gas und folge dem Mondschein

Du bist weg in der Nacht

Hast das Tor zur Hölle jetzt entfacht

Was ist mit dir los, sag was ist nur geschehen

Ohne dich ist mein Leben trist und ich kann nichts mehr klar sehen

Du bist weg und ich bin wach

Ich steig in meinen Wagen ein und rase durch die Stadt

Ohne dich kann ich nicht sein, sag bist du jetzt in Not

Ich fühle meinen Pulsschlag nicht mehr, bin innerlich tot

Mein Leben lang war ich nach außen hin stark

Doch ne Frau hat’s geschafft machte aus mir ein Wrack

Und ich kann nichts tun, außer Gott weinend anzubeten

Denn der Doktor sagte du hast nur noch einen Tag zu leben

Hätte ich’s gewusst, wäre ich bei dir geblieben

An deinem Bett, und dich zärtlich dort zu bedienen

Du hast es mir verschwiegen

Denn du wolltest die letzte Zeit ohne Schmerz mit mir genießen

Ich habe es nicht gepeilt und wollte nur mit Freunden sein

Mir war’s egal, dass die Frau meiner Träume weint

Wo sind die Freunde jetzt, wo du im Sterben liegst

Und wo mein Leben nur ein riesen Haufen Scherben ist

Die Straße endet bald, ich sehe schon die Steinmauer

Dieser einzige Ausweg aus meiner Trauer

Scheiß drauf, vieleicht sollte es ja so sein

Ich steig aufs Gas und folge dem Mondschein

Ich wünsch es siegt die Vernunft, eine Grenze steht zwischen uns

Ich friere und sehe ein Träne rollt über deinen Mund

Ich geb dich niemals auf, hör auf mich so anzuschaun

Ich zähl die Stunden und gib alles für dich auf

Ik rij over straat, mijn hoofd is naar de kloten

Vandaag is weer een dag waarop de hoop wordt verbrijzeld

Ik trap het gas in en vlucht de nacht in

Ik had nooit gedacht dat je me zo zou teleurstellen

Ik heb nog nooit gehuild, maar nu vloeien al mijn tranen

Je bent weg, ik kan geen kleuren zien zonder jou

Zelfs de sterren die gewoonlijk aan de hemel fonkelen

Zijn verdwenen, je maakt mijn wereld voor altijd donker

4 jaar geleden draaide je mijn hoofd om

Ik had nooit gedacht dat ik van iemand zou houden die geen hoofddoek droeg

Maar te laat, misschien wilde deze pijn ons laten zien

Dat God van plan is om je uit mijn hart te reizen

Ik bloed, je hebt geen idee hoeveel pijn het doet

Wanneer het lot onze gezinsplanning tegenwerkt

Het kwam zoals het kwam, misschien is dat hoe het zou moeten zijn

Ik trap op het gas en volg het maanlicht

Je bent 's nachts weg

Je hebt nu de poorten van de hel verlicht

Wat is er met je aan de hand, vertel me wat er is gebeurd?

Zonder jou is mijn leven saai en kan ik niets duidelijk zien

Jij bent weg en ik ben wakker

Ik stap in mijn auto en race door de stad

Ik kan niet zonder jou, zeg me dat je nu in nood bent

Ik kan mijn hartslag niet meer voelen, ik ben dood van binnen

Mijn hele leven ben ik sterk geweest aan de buitenkant

Maar een vrouw maakte het een wrak van mij

En ik kan niets anders doen dan God aanbidden terwijl ik ween

Omdat de dokter zei dat je nog maar één dag te leven hebt

Als ik het had geweten, was ik bij je gebleven

Aan je bed, en je daar liefdevol bedienend

Je hebt het me niet verteld

Omdat je van de laatste keer met mij wilde genieten zonder pijn

Ik mikte er niet op en wilde gewoon bij vrienden zijn

Het kon me niet schelen dat de vrouw van mijn dromen huilde

Waar zijn de vrienden nu je dood gaat

En waar mijn leven slechts een enorme stapel scherven is

De weg houdt spoedig op, ik zie de stenen muur al

Dit is de enige manier om uit mijn verdriet te komen

Schroef het, misschien is dat hoe het hoort te zijn

Ik trap op het gas en volg het maanlicht

Ik wou dat de rede zegevierde, er is een grens tussen ons

Ik verstijf en zie een traan over je mond rollen

Ik zal je nooit opgeven, stop met zo naar me te kijken

Ik tel de uren en geef het allemaal voor je op