Gvulot Higayon - Nathan Goshen

את בגוף שלי

את בין הקירות שלי

את בין השתיקות השירים והעצב

את הגבול שלי

לחיות או למות שלי

את המחוג שמכתיב לי את הקצב

היית בגשם איתי בשמיכות

ובימים שאהבנו פחות

אני לא עזבתי אותך לשניה

את הסתיו שלי

את כל העונות שלי

וכשבלילות לפעמים את הולכת

המנגינות שלי וכל המילים שלי

נופלות מגופי כמו עלים בשלכת

ואמרו כל דבר על חיי

שירדה דעתי מעליי

אולי קצת שכחתי... גבולות הגיון

ואני חושב קצת על הלב שלך

וכמה קרה לפעמים המתכת

בוקר ולילה עוברים בשעון שלי

ולא מאמין שנתת לי ללכת

ולי נשאר להמשיך לקוות

שכואב לך אולי לפחות

כמו שכואב לי.. .מאז שעזבת

ורק אדיוט יחכה לך עכשיו

כשהגשם לא חס על פניו

חיכיתי לשמש... שקצת תחמם

je bent in mijn lichaam

Je bent binnen mijn muren

Je bent tussen de stilte van de liedjes en het verdriet

mijn limiet

mijn leven of sterven

Jij bent de naald die mijn tempo bepaalt

Je was in de regen met mij in dekens

En op de dagen dat we minder liefhadden

Ik heb je geen seconde in de steek gelaten

jij bent mijn herfst

al mijn seizoenen

En 's nachts ga je soms

Mijn deuntjes en al mijn woorden

Vallen van mijn lichaam als bladeren in een boom

En ze zeiden alles over mijn leven

Ik verloor mijn verstand

Misschien ben ik een beetje vergeten... de grenzen van de rede

En ik denk een beetje aan je hart

En hoe vaak gebeurde het metaal?

Ochtend en nacht passeren mijn horloge

En ik kan niet geloven dat je me liet gaan

En ik moet blijven hopen

dat doet je misschien op zijn minst pijn

Omdat het me pijn doet.. .sinds je wegging

En alleen een idioot zal nu op je wachten

Toen de regen zijn gezicht niet spaarde

Ik wachtte op de zon... om een ​​beetje op te warmen