Like Waves - NAK

listen to the ocean breathing.

look at that shimmering sequence

waves in rhythm… leap and they fall in the arms of a beach, all season

see warm colors brew: saturation;

blue sky turn caffeinated

david playing that magic chord: drew «hallelujah,» i’m captivated

and it «pleased the lord: «masterpiece.

«framed» in his image, he «captured» me

that aperture,

that shutter speed that master has what that camera need

and we only got one «shot;

«but how could a subject decide the exposure?

we may have the freedom but what do we really exert our control over?

i am not sovereign.

i’m just another cog in the locket

he giveth and taketh but who am i questioning god and his logic?

you fluent in ignorance thinking that death isn’t true to his promise

he’s proven to be indisputably ruthless, «brutally honest»

it’s pretty and all, but what good is it really in building a bond

told this beach how beautiful it was more times than i ever told mom

i marvel deep in expressing a reverent

praise to a body of water when secretly

when hurting,

and searching for words to affirm is

my cousin who ended his journey too early

i stared at your picture stood at your viewing

i knew you were hurting.

my stomach is full of excuses

i wanted to help, didn’t know how to do it, the silence is brutal

maybe refraining from speaking the truth is just as abusive

i am in tune as i study the wave run

from and to, and examine the movement

whether i want it or not,

the water had brought the intention so «clear» to pursue

this is my cue:

but i am resistant who am i kidding there isn’t a difference

this was the mission while «we were still

sinners: «this is the infinite gift of persistence

i wish i could be like the water

that creep up in clutching your ankles

i wish i could be as the sea is repeatedly reaching: so faithful

we get thrown to the bottom to break

and are brought to the brink of the fatal

but even the waves stumble and fall,

at just the right angle: you see a rainbow

i’m critically short of the virtue i value

fighting the very same demon that seem to be lurking around you

my only regret are my words of affection are so misdirected

so i came back here trying to talk

to god and then he taught me a lesson

maybe i was too late

i was too concerned with myself

maybe i was too late

i was too immersed with my realm

father would you make our love like waves

luister naar de ademhaling van de oceaan.

kijk naar die glinsterende reeks

golven in ritme... springen en ze vallen in de armen van een strand, het hele seizoen

zie warme kleuren brouwen: verzadiging;

blauwe lucht verandert in cafeïne

david speelt dat magische akkoord: tekende «halleluja», ik ben gefascineerd

en het behaagde de heer: «meesterwerk.

"ingelijst" in zijn beeld, "ving" hij me op

dat diafragma,

die sluitertijd die meester heeft wat die camera nodig heeft

en we hebben maar één kans;

'maar hoe kan een proefpersoon de belichting bepalen?

we hebben misschien de vrijheid, maar waar oefenen we echt onze controle over uit?

ik ben niet soeverein.

ik ben gewoon een ander radertje in het medaillon

hij geeft en neemt, maar wie ben ik die God en zijn logica in twijfel trekt?

je spreekt vloeiend onwetendheid en denkt dat de dood zijn belofte niet nakomt

hij is bewezen onbetwistbaar meedogenloos, "brutaal eerlijk" te zijn

het is mooi en zo, maar wat heb je eraan om een ​​band op te bouwen

heb dit strand vaker verteld hoe mooi het was dan ik mama ooit heb verteld

ik verwonder me diep in het uiten van eerbied

lof voor een waterlichaam als het in het geheim is

bij pijn,

en zoeken naar woorden om te bevestigen is

mijn neef die zijn reis te vroeg beëindigde

ik staarde naar je foto stond bij je bezichtiging

ik wist dat je pijn had.

mijn maag zit vol excuses

ik wilde helpen, wist niet hoe ik het moest doen, de stilte is wreed

misschien is afzien van het spreken van de waarheid net zo beledigend

ik ben afgestemd terwijl ik de golfloop bestudeer

van en naar, en onderzoek de beweging

of ik het wil of niet,

het water had de intentie zo "helder" gemaakt om te vervolgen

dit is mijn keu:

maar ik ben resistent, wie hou ik voor de gek, er is geen verschil

dit was de missie terwijl «we nog steeds waren

zondaars: «dit is de oneindige gave van doorzettingsvermogen

Ik wou dat ik als het water kon zijn

die omhoog kruipen terwijl ze je enkels vastgrijpen

ik wou dat ik kon zijn zoals de zee herhaaldelijk reikt: zo trouw

we worden naar de bodem gegooid om te breken

en worden op de rand van het fatale gebracht

maar zelfs de golven struikelen en vallen,

in de juiste hoek: je ziet een regenboog

ik kom ernstig tekort aan de deugd die ik waardeer

vechten tegen dezelfde demon die om je heen op de loer lijkt te liggen

mijn enige spijt is dat mijn woorden van genegenheid zo verkeerd zijn gericht

dus ik kwam hier terug om te proberen te praten

aan god en toen leerde hij me een lesje

misschien was ik te laat

ik was te bezorgd om mezelf

misschien was ik te laat

ik was te ondergedompeld in mijn rijk

vader, zou u onze liefde als golven willen maken