Translated Letters - NAK, Jae Jin

Let’s open discussion

We approaching the truth and we all hoping to touch it

Been a long time coming I’m concerned we got separated

Diverging won’t get us any closer to summit

I remember that chilly night back in Chino

You told me I’m disgracing us Filipinos

‘Cause I was never taught: couldn’t speak Tagalog

Though we share the same blood: Rizal, Aguinaldo

God knows I tried to beat the anguish.

Feeling like

I can’t love the motherland if I don’t speak the language

Never thought I’d be hated on by my own people

This American dream this freaking whole sequel

What’s a blossom when all the roots are ashamed of it

I’m hardly «processing» what the «nature is»

Though I didn’t learn the language of our home

I’ll love it with the language that I know: this is all I know

Though the islands assemble as a whole shun me

I never felt I’m accepted up in my own country

Even my label of «Asian» often brought into question

I feel a hard disconnection when talking complexion

While you pointing fingers

You can’t «grasp» what’s happening while avoiding splinters

Similarity can trick you, better know the difference:

Of «no identity» and «know identity:» I take history to support the inference

Lapu-Lapu, Propaganda Movement

Revolution: Bonifacio, the Katipunan

I’m the proudest descendant of every insurrection

You won’t see me defensive won’t live to tell it

I was built for resisting all your vain oppression

I am not coexisting with all your plain rejection

I’m no less than the very thing you claim to be

My identity’s something you’ll never take from me

I want to think that it’s deeper than words I didn’t learn

Maybe all of it swelling up from a deeper hurt

Maybe all the betrayal we suffered ain’t addressed

Maybe grudges ain’t laid to rest you can’t throw

Mud upon another, not making a mess

I want to fight back.

But I’m saving my breath.

I check:

Vast ocean we crossed I’m now out to wander

‘Cause the cause of it probably is lost in the water

Maybe it’s sleeping, creeping in deep end

Or maybe our story just isn’t complete yet

Whatever it is, maybe finding the problem

Ain’t as vital as finding God trying to solve em

So I will keep the repercussions

And stay awake knowing sleep the reaper cousin

The seed I clutch is a destiny I can’t retreat from

That’ll blossom, «I promise:» I’m talking sampaguita

It’s in the words I’ll never say

Love never needed translation

Maybe the journey of discovering who we are is accepting the reality of destiny

at the same time admitting to not knowing where we’re going.

Direction is just

as important as destination.

Maybe identity lies neither in past, present,

or future.

But maybe it’s all three together.

Maybe our story is still being

written

Laten we de discussie openen

We naderen de waarheid en we hopen het allemaal aan te raken

Ik ben bang dat we uit elkaar zijn gegaan

Afwijken brengt ons niet dichter bij de top

Ik herinner me die kille nacht in Chino

Je vertelde me dat ik ons ​​Filippino's te schande maak

Omdat ik het nooit heb geleerd: ik kon geen Tagalog spreken

Hoewel we hetzelfde bloed delen: Rizal, Aguinaldo

God weet dat ik probeerde de angst te verslaan.

Voelen als

Ik kan niet van het moederland houden als ik de taal niet spreek

Nooit gedacht dat mijn eigen mensen me zouden haten

Deze Amerikaanse droom, dit waanzinnige hele vervolg

Wat is een bloesem als alle wortels zich ervoor schamen

Ik "verwerk" nauwelijks wat de "natuur is"

Hoewel ik de taal van ons huis niet heb geleerd

Ik zal het geweldig vinden met de taal die ik ken: dit is alles wat ik weet

Hoewel de eilanden als geheel samenkomen, mijden ze mij

Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik geaccepteerd werd in mijn eigen land

Zelfs mijn label van "Aziatisch" werd vaak in twijfel getrokken

Ik voel een harde ontkoppeling als ik het over huidskleur heb

Terwijl jij met je vinger wijst

Je kunt niet "begrijpen" wat er gebeurt terwijl je splinters vermijdt

Gelijkenis kan je bedriegen, beter het verschil kennen:

Van «geen identiteit» en «identiteit kennen:» neem ik de geschiedenis om de gevolgtrekking te ondersteunen

Lapu-Lapu, Propagandabeweging

Revolutie: Bonifacio, de Katipunan

Ik ben de meest trotse afstammeling van elke opstand

Je zult me ​​niet defensief zien, ik zal het niet lang navertellen

Ik ben gebouwd om al je ijdele onderdrukking te weerstaan

Ik leef niet samen met al je duidelijke afwijzing

Ik ben niet minder dan wat je beweert te zijn

Mijn identiteit is iets dat je nooit van me zult afnemen

Ik wil denken dat het dieper gaat dan woorden die ik niet heb geleerd

Misschien zwelt het allemaal op door een diepere pijn

Misschien wordt al het verraad dat we hebben geleden niet aangepakt

Misschien is wrok niet weggelegd die je niet kunt gooien

Modder op een ander, geen rommel maken

Ik wil terugvechten.

Maar ik spaar mijn adem.

Ik check:

Uitgestrekte oceaan die we zijn overgestoken, ik ben nu op pad om te dwalen

Omdat de oorzaak ervan waarschijnlijk verloren is gegaan in het water

Misschien slaapt het, sluipt het in het diepe

Of misschien is ons verhaal nog niet compleet

Wat het ook is, misschien het probleem vinden

Het is niet zo belangrijk als het vinden van God die ze probeert op te lossen

Dus ik zal de gevolgen behouden

En blijf wakker, wetende dat de neef van de maaimachine slaapt

Het zaad dat ik vasthoud is een bestemming waar ik me niet voor kan terugtrekken

Dat zal bloeien, "Ik beloof:" ik heb het over sampaguita

Het zit in de woorden die ik nooit zal zeggen

Liefde had nooit vertaling nodig

Misschien is de reis om te ontdekken wie we zijn, het accepteren van de realiteit van het lot

tegelijkertijd toegeven dat we niet weten waar we heen gaan.

Richting is gewoon

net zo belangrijk als bestemming.

Misschien ligt identiteit noch in verleden, heden,

of toekomst.

Maar misschien is het alle drie samen.

Misschien bestaat ons verhaal nog steeds

geschreven