Road to Perdition - Nailed To Obscurity

Route just so unclear

Uncertain

Drifting away

Lost in a veil of thoughts

Astray

Drifting away

The circle starts to mount itself

As beginning turns to end

While the walls are growing higher

It’s getting harder to escape

In the center of my grief

I am caught

Out means in, I’m distraught

Lost the view from above

I am inside

Look from bottom to top

Nothingness in sight

A veil of thoughts

Drifting away

Gray in all its shades

Some fine indications of black

Not a single color

Is able to break through

A barbed wire limits me

Razor-sharp thorns attack my mind

The hurt feeds my inner conflict

A tower-like fortress locks me up

No frames, no doors, no windows, bricked up

No way to leave this solid prison

This is my road to perdition

The prison walls are closing in

The prison walls are closing in

Enwrapped in thoughts

I shudder to think

In the middle of a commanding eye

I lose my voice

The ability to express myself

And the eye still gazes at me

I realize I can’t go on

Because beginning turned to end

Soul compliant, so sadistic

In the center of my grief

I am trapped

Every step I do throws me back

Lost the view from above

I am below

Can’t reach for the top

Caught in the undertow

Route zo onduidelijk

Onzeker

Wegdrijven

Verdwaald in een sluier van gedachten

op een dwaalspoor

Wegdrijven

De cirkel begint zichzelf te monteren

Als begin verandert in einde

Terwijl de muren hoger worden

Het wordt steeds moeilijker om te ontsnappen

In het midden van mijn verdriet

ik ben betrapt

Uit betekent binnen, ik ben radeloos

Verloor het uitzicht van boven

Ik ben binnen

Kijk van onder naar boven

Niets in zicht

Een sluier van gedachten

Wegdrijven

Grijs in al zijn tinten

Enkele fijne aanduidingen van zwart

Geen enkele kleur

Kan doorbreken

Een prikkeldraad beperkt me

Vlijmscherpe doornen vallen mijn geest aan

De pijn voedt mijn innerlijke conflict

Een torenachtig fort sluit me op

Geen kozijnen, geen deuren, geen ramen, dichtgemetseld

Geen manier om deze solide gevangenis te verlaten

Dit is mijn weg naar verderf

De gevangenismuren komen dichterbij

De gevangenismuren komen dichterbij

Verpakt in gedachten

Ik huiver bij de gedachte

In het midden van een bevelend oog

Ik verlies mijn stem

Het vermogen om mezelf te uiten

En het oog staart nog steeds naar mij

Ik realiseer me dat ik niet verder kan

Omdat het begin tot het einde kwam

Soul-compliant, zo sadistisch

In het midden van mijn verdriet

Ik zit vast

Elke stap die ik doe, gooit me terug

Verloor het uitzicht van boven

Ik ben hieronder

Kan niet naar de top reiken

Gevangen in de onderstroom