Uncage My Sanity - Nailed To Obscurity

Locked-in

Caged sanity

Free space erased by anxiety

Solid wall

Built by myself

All fears have grown through uncertainty

I slam the door to my past

I have to flee

It’s my last resort

Parts of the pages reappear

They matter no more

Just like fallen leaves

No streets — no lanes

Can hold me back

I need to carry on

Even if there’s only black

Breaking these chains

Is what I’m aiming for

Never-fading echoes

Inside my head

Noise to be tuned out

I pick up the fallen leaves

Piling up a fire

Burn the anguish down

No crossroads — no barricades

Can hold me back

My will to carry on

Still stronger than the black

Don’t need no guide

Neither day nor night

The numbed passion within my veins

Flatlined and erased

My exhausting walk against the stream

Stock-still faces

With all their eyes

Staring at me

Hands grab for me

Gloomy trees with their limbs

Degrading narrow paths

Steep and full of stones

Out of the void

One destination

One high-rise

The fire escapes

Step by step

Higher and higher

Breathing the air

Spreading my crippled wings

Flying deeper

Deep down

Reaching for the stones

Crawling

Crawling

Crawling

As I hit the earth

My soul’s getting free

Deliverance

As I reach the stones

Crawling

Crawling

Crawling

My wings will fly no more

I locked the door to my past

Tuned out the noise

It was my last resort

Watched all the ashes from above

They matter no more

They’re gone with the wind

No hand — no body

Could hold me back

My will was just too strong

I overcame the black

Keeping the balance

Between day and night

Wooden crosses

Names carved in stone

Black dresses

Celebrate the unknown

Open casket

Truth revealed

Open casket

Truth revealed

A second chance

To start from scratch

Reborn to rebuild

Uncage my sanity

From uncertainty

From uncertainty

Ingesloten

gekooid gezond verstand

Vrije ruimte gewist door angst

Stevige muur

Door mezelf gebouwd

Alle angsten zijn gegroeid door onzekerheid

Ik sla de deur dicht naar mijn verleden

Ik moet vluchten

Het is mijn laatste redmiddel

Delen van de pagina's verschijnen weer

Ze doen er niet meer toe

Net als gevallen bladeren

Geen straten — geen rijstroken

Kan me tegenhouden

Ik moet doorgaan

Zelfs als er alleen zwart is

Deze ketens doorbreken

Is waar ik naar streef?

Nooit vervagende echo's

In mijn hoofd

Ruis om af te stemmen

Ik pak de gevallen bladeren op

Een vuurtje opstapelen

Verbrand de angst

Geen kruispunten — geen barricades

Kan me tegenhouden

Mijn wil om door te gaan

Nog sterker dan de zwarte

Geen gids nodig

Noch dag noch nacht

De verdoofde passie in mijn aderen

Flatlined en gewist

Mijn vermoeiende wandeling tegen de stroom in

Stilstaande gezichten

Met al hun ogen

Starend naar mij

Handen grijpen voor mij

Sombere bomen met hun ledematen

Vernederende smalle paden

Steil en vol stenen

Uit de leegte

één bestemming

Een hoogbouw

Het vuur ontsnapt

Stap voor stap

Hoger en hoger

De lucht inademen

Mijn kreupele vleugels spreiden

Dieper vliegen

Diep vanbinnen

Reiken naar de stenen

Kruipen

Kruipen

Kruipen

Terwijl ik de aarde raakte

Mijn ziel wordt vrij

Verlossing

Als ik de stenen bereik

Kruipen

Kruipen

Kruipen

Mijn vleugels zullen niet meer vliegen

Ik deed de deur op slot voor mijn verleden

Het geluid uitgezet

Het was mijn laatste redmiddel

Heb alle as van boven bekeken

Ze doen er niet meer toe

Ze zijn weg met de wind

Geen hand — geen lichaam

Zou me kunnen tegenhouden

Mijn wil was gewoon te sterk

Ik heb de zwarte overwonnen

Het evenwicht bewaren

Tussen dag en nacht

Houten kruisen

Namen in steen gebeiteld

Zwarte jurken

Vier het onbekende

Open kist

waarheid onthuld

Open kist

waarheid onthuld

Een tweede kans

Opnieuw beginnen

Herboren om opnieuw op te bouwen

Ontketen mijn gezond verstand

van onzekerheid

van onzekerheid