In Vain - Nailed To Obscurity

Anonymity guides us through

Days so grey and cold — Into obscurity

We’re all of of a kind — Obsolete

We feel useless and old

But we carry on

Struggling for acceptance

Begging for tolerance

Without any result

Always feeling like

We’re the dysfunction

Of our environment

Of our own existence

One by one we fall

Into oblivion

It’s just another step

Into nothingness

And things we endure

Lead us closer to the edge

The edge of a deep abyss

When it comes down to it, it was all in vain

So careless — So ruthless

Inconsiderate

Without any result

And can we ever change

Can we ever abandon

This fatal situation — Escape from the scourge

One in a billion — left alone

Here to perish — Born to die

Sentence of death

Birth starts our life — Death ends our life

Yet nothing happens in between

Hypnotized by a perennial strife — An infinite trap

Which end is nowhere to be seen

After all we carry on

Still struggling for acceptance

Still begging for tolerance

Without any result

Always sensing the malady

The dullness of life

Unaware of the antidote

That could be the cure

One by one we fall

Into oblivion

It’s just another step

Into nothingness

And things we endure

Lead us closer to the edge

The edge of a deep abyss

When it comes down to it, it was all in vain

Anonimiteit leidt ons erdoorheen

Dagen zo grijs en koud — In de vergetelheid

We zijn allemaal van een soort - Verouderd

We voelen ons nutteloos en oud

Maar we gaan door

Worstelen om acceptatie

Smeken om tolerantie

Zonder enig resultaat

Altijd het gevoel dat

Wij zijn de disfunctie

Van onze omgeving

Van ons eigen bestaan

Eén voor één vallen we

In de vergetelheid

Het is gewoon weer een stap

in het niets

En dingen die we doorstaan

Leid ons dichter bij de rand

De rand van een diepe afgrond

Als het erop aankomt, was het allemaal tevergeefs

Zo onvoorzichtig — Zo meedogenloos

onattent

Zonder enig resultaat

En kunnen we ooit veranderen?

Kunnen we ooit in de steek laten?

Deze fatale situatie — Ontsnap aan de plaag

Eén op een miljard — alleen gelaten

Hier om te vergaan — Geboren om te sterven

Doodvonnis

Geboorte begint ons leven — De dood maakt een einde aan ons leven

Maar tussendoor gebeurt er niets

Gehypnotiseerd door een eeuwige strijd - een oneindige valstrik

Welk einde is nergens te zien

We gaan tenslotte door

Nog steeds aan het worstelen voor acceptatie

Nog steeds smekend om tolerantie

Zonder enig resultaat

Altijd de ziekte voelen

De saaiheid van het leven

Niet op de hoogte van het tegengif

Dat zou de remedie kunnen zijn

Eén voor één vallen we

In de vergetelheid

Het is gewoon weer een stap

in het niets

En dingen die we doorstaan

Leid ons dichter bij de rand

De rand van een diepe afgrond

Als het erop aankomt, was het allemaal tevergeefs