Memento - Nailed To Obscurity

daylight doesn’t touch her anymore

as the moon began to shine brighter

highs seem too low

thoughts drag her down

into botomless holes

fall without a cord

unable to lift a brow

she allows herself to drift off

a state of trance

memories recur

foreign places appear

every detail — so clear

like long-forgotten times

like snapshots in her mind

is this a lost recall?

a ghost light to confuse

or is it someone else’s life

on the inner screen?

a peculiar impulse

forces her to proceed

caught between trance and life

will she ever leave?

trancscendence of boundaries

future, present and past collide

an image of her spirit — her life

transcendence of boundaries

future, present and past collide

the hour of memento

her stiff body asleep

her soul seeks for new grounds

a discarnate entity

led by intuition

different places appear

with every detail quite so clear

these long forgotten times

snapshots in her mind

crystalline — like carved in stone

the afterglow — her light disowned

instantly she understands

every shot — a single step

a map of all that’s her

a soulmap as a guide to where she belongs

she has to keep this state

this guide — this chance

the shelter of this trance

more potent than the earth

now, she knows about her loss

a map of all that’s her

revealing the chance

to balance both hers

a journey through herself

if feels surreal

but so real

like never before

this is no lost recall

it recurs as a light

the view from the other side

on the inner screen

a migrated part of her past

remigrates to her

research between trance and life

she’s about to leave

transcendence of boundaries

future, present and past collide

an image of her spirit — her life

transcendence of boundaries

future, present and past collide

the hour of memento

unavoidable

without premonition

memento

independent of time and space

redemption at long last

daglicht raakt haar niet meer

toen de maan helderder begon te schijnen

hoge tonen lijken te laag

gedachten slepen haar naar beneden

in bodemloze gaten

vallen zonder koord

kan geen wenkbrauw optrekken

ze laat zichzelf wegdrijven

een staat van trance

herinneringen komen terug

vreemde plaatsen verschijnen

elk detail — zo duidelijk

zoals lang vergeten tijden

als snapshots in haar gedachten

is dit een verloren herinnering?

een spooklicht om te verwarren

of is het het leven van iemand anders?

op het binnenscherm?

een eigenaardige impuls

dwingt haar om door te gaan

gevangen tussen trance en leven

gaat ze ooit weg?

transcendentie van grenzen

toekomst, heden en verleden botsen

een afbeelding van haar geest — haar leven

overschrijding van grenzen

toekomst, heden en verleden botsen

het uur van aandenken

haar stijve lichaam in slaap

haar ziel zoekt nieuwe gronden

een niet-gecarneerde entiteit

geleid door intuïtie

verschillende plaatsen verschijnen

met elk detail zo duidelijk

deze lang vergeten tijden

momentopnamen in haar gedachten

kristallijn — zoals in steen gehouwen

de nagloed — haar licht verstoten

ze begrijpt het meteen

elke opname — een enkele stap

een kaart van alles wat zij is

een zielenkaart als een gids naar waar ze thuishoort

ze moet deze toestand behouden

deze gids — deze kans

de beschutting van deze trance

krachtiger dan de aarde

nu weet ze van haar verlies

een kaart van alles wat zij is

de kans onthullen

om beide haar in evenwicht te brengen

een reis door haarzelf

als onrealistisch aanvoelt

maar zo echt

zoals nooit tevoren

dit is geen verloren herinnering

het komt terug als een licht

het uitzicht vanaf de andere kant

op het binnenscherm

een gemigreerd deel van haar verleden

remigreert naar haar

onderzoek tussen trance en leven

ze staat op het punt te vertrekken

overschrijding van grenzen

toekomst, heden en verleden botsen

een afbeelding van haar geest — haar leven

overschrijding van grenzen

toekomst, heden en verleden botsen

het uur van aandenken

onvermijdelijk

zonder voorgevoel

aandenken

onafhankelijk van tijd en ruimte

eindelijk verlossing